نقد سریال سنگ پا ساخته سیروس مقدم
ساخت سریال های مناسبتی دیگر به امری بدیهی برای صدا وسیما تبدیل شده است و مخاطبین رسانه ملی در مناسبت های گوناگون نظیر عید نوروز ، ماه محرم ، دهه فجر و ماه رمضان به انتظار پخش سریال های مناسبتی جدید می نشیدند.در تازه ترین اخباری که از سریال های مناسبتی منتشر شده است محسن تنابنده نویسنده و بازیگر سینما و تلویزیون که در ماه رمضان ۹۴ با سریال پایتخت ۴ از شبکه اول سیما در قاب تلویزیون حضور داشت در پستی که در صفحه شخصی خود در اینستاگرام منتشر کرده است از ساخت سریال سنگ پا برای ماه رمضان ۹۵ پرده برداشت خبری که هنوز جزئیات دقیقی از آن اعلام نشده است.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
داستان سریال سنگ پا
الهام غفوری تهیه کننده سریال در مصاحبه ای با خبرگزاری فارس اعلام کرده است که صحبت هایی در زمینه ساخت این سریال با شبکه اول انجام شده و منتظر مقدمات تولید آن هستیم. سریال سنگ پا به کارگردانی سیروس مقدم ساخته می شود و اسم آن در آینده تغییر خواهد کرد.
داستان سریال توسط محسن تنابنده طراحی و خشایار الوند در حال نگارش آن است و غفوری درباره مضمون آن می گوید مانند کارهای پیشین سیروس مقدم یک موضوع اجتماعی که برشی از زندگی است به تصویر کشیده می شود که لبخندی هم به گوشه لب مخاطب خواهند نشاند.
جزئیات دقیق سریال سنگ پا ماه رمضان ۹۵
<><><><><><><><><><><><><><><><>
محسن تنابنده با سریال سنگ پا می آید محسن تناینده گفت: ماه رمضون آینده منتظر سریال سنگ پا سریال بامزه ما باشید، لحظاتی خوش امسال ماه رمضون با سریال سنگ پا محسن تنابنده با انتشار این عکس خبر داد که " سنگ پا " ماه رمضون آینده پخش خواهد شد! تنابنده گفته که منتظر این سریال بامزه باشید. به احتمال زیاد سنگ پا جایگزین پایتخت ۵ شده
محسن تنابنده با انتشار عکسی از سریال جدیدش با عنوان سنگ پا در اینستاگرامش نوشت:
سریال سنگ پا ماه رمضون آینده منتظر سریال بامزه ما باشید،،،، لحظاتی خوش امسال ماه رمضون با سریال سنگ پا
محسن تنابنده فارغ‌التحصیل رشته بازیگری از دانشگاه هنر و معماری است.وی همچنین در روز ششم آبانماه نود و سه انصراف خود را از بازی در فیلم «تله/روباه» به کارگردانی بهروز افخمی و با موضوعیت انرژی هسته‌ای را اعلام کرد
او می گوید: من قبل از اینکه دانشجوی رشته بازیگری بشوم، بهترین بازیگر جشنواره دانشجویی شدم. از کودکی که در آمفی تئاتر پیکان شهر نقش کرم دندان را بازی می کردم تا امروز که کمی در دنیای بازیگری مطرح شده ام، حال و هوایم عوض نشده است. همیشه به فکر تحقیق و پژوهش و بازی کردن و کودکی کردن هستم
خبرهایی اشاره به سریال جدید محسن تنابنده دارد که سریال سنگ پا نام دارد
<><><><><><><><><><><><><><><><>
داستان سریال سنگ پا
الهام غفوری تهیه کننده پایتخت که تهیه کنندگی سریال طنز سنگ پا را نیز برعهده دارد، گفت: در حال حاضر صحبت هایی برای ساخت این سریال با شبکه یک انجام شده است و امیدوارم به زودی مقدمات ساخت فراهم شود. طراح داستان سریال سنگ پا محسن تنابنده است و خشایار الوند در حال نگارش فیلمنامه سریال است.
الهام غفوری در ادامه با تاکید بر اینکه اسم سریال از سنگ پا به نام دیگری تغییر خواهد کرد، درباره محتوای سریال گفت: سنگ پا مانند دیگر آثار سیروس مقدم برشی از یک زندگی است و یک موضوع اجتماعی را به تصویر می کشد که البته تصویر آن لبخندی را هم به گوشه لب مخاطب خواهد نشاند. سیروس مقدم درحالی تصمیم به ساخت سریال سنگ پا گرفته که در حال حاضر نیز تکرار آثار قبلی وی از شبکه های مختلف پخش می شوند و از جمله آنها می توان به تکرار پایتخت ۴ از شبکه آی فیلم، چک برگشتی از شبکه یک و بخش هایی از پایتخت از شبکه نسیم اشاره کرد.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
«سنگ پا» سریال جدید تنابنده و مقدم
یک مجموعه تلویزیونی با نام فعلی «سنگ پا» به کارگردانی سیروس مقدم ۲۰ بهمن ماه جلوی دوربین می رود تا برای پخش در شب های ماه مبارک رمضان آماده باشد.
به گزارش قدس انلاین به نقل از خبرنگار مهر، عوامل مجموعه تلویزیونی «سنگ پا» به کارگردانی سیروس مقدم، تهیه کنندگی الهام غفوری و نگارش محسن تنابنده و خشایار الوند این روزها در تکاپوی پیش تولید هستند تا ۲۰ بهمن ماه این مجموعه را جلوی دوربین ببرند.
با توجه به اینکه سال هاست مجموعه های مناسبتی با تعجیل و شتاب ساخته می شوند و همین مساله باعث پایین آمدن کیفیت کار و بی نظمی در تولید شده است، به نظر می رسد در رویکرد تازه سازمان صدا و سیما قرار است تولیدات با در اختیار داشتن زمان مناسب کاری در خور ارائه دهند و گلایه به خاطر کمبود وقت در ساخت سریال های مناسبتی از میان برود.
بر اساس صحبت های تهیه کننده، این مجموعه هم مثل سایر آثار سیروس مقدم برشی از زندگی است و یک موضوع اجتماعی را به تصویر می کشد که البته تصویر آن لبخندی را هم به گوشه لب مخاطب خواهد نشاند. تا کنون ۴ قسمت این مجموعه نوشته شده و نویسندگان در حال نگارش ادامه اثر هستند.
اگرچه فضای داستانی «سنگ پا» بسیار متفاوت تر از مجموعه های «پایتخت» است اما احتمال اینکه محسن تنابنده باز هم در قالب یکی از نقش های اصلی این سریال جلوی دوربین برود زیاد است. ضمن اینکه هنوز هیچ بازیگری با این مجموعه قرارداد نبسته است.
سیروس مقدم بعد از این همکاری با تنابنده در صورت یافتن سوژه مخاطب پسند سری پنجم مجموعه «پایتخت» را نیز جلوی دوربین خواهد برد.
رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم سنگ پا به کارگردانی سیروس مقدم که بزودی از تلویزیون پخش خواهد شد برای ما بنویسید و بفرستید .
این مجموعه طنز قرار است به کارگردانی سیروس مقدم و تهیه‌کنندگی الهام غفوری ساخته شود و تاکنون چهار قسمت از کل مجموعه نوشته شده است.
.
خشایار الوند که به همراه محسن تنابنده مشغول نگارش یک سریال طنز جدید هستند، گفت: فکر می‌کنم نگارش کلی این سریال تا پایان فروردین ماه سال آینده به پایان برسد؛ البته تلاشمان این است که بتوانیم تا شب عید نگارش آن‌را به پایان برسانیم اما به دلیل تعداد قسمتهای زیاد این مجموعه و وسواسی که در کار به خرج می‌دهیم و از طرفی آقای تنابنده هم مشغول کار فیلم‌برداری هستند، سرعتمان کم است.
وی همچنین در پاسخ به اینکه چه نامی برای این مجموعه طنز انتخاب کرده‌اید؟ بیان کرد: خودمان نام «سنگ پا» را خیلی دوست داریم اما نمی‌دانیم در نهایت چه نامی برای این سریال به قطعیت برسد. این مجموعه فعلا با نام موقت «سنگ پا» در حال نگارش است.
نویسنده مجموعه‌های «پایتخت»، «پاورچین»، «در حاشیه» و «قهوه تلخ» در ادامه در پاسخ به اینکه آیا از سوی تلویزیون زمان پخش دقیقی برای سریال طنز «سنگ پا» در نظر گرفته شده است؟ خاطرنشان کرد: این مجموعه با تم طنز و رگه‌های فانتزی طراحی شده است و تا جایی که ما مطلع هستیم برای مناسبت خاصی ساخته نمی‌شود اما ظاهرا یکی از گزینه‌های ماه رمضان سال آینده خواهد بود اما بازهم مشخص نیست تا سال آینده چه اتفاقاتی بیفتد؛ ضمن اینکه تعداد قسمت‌ها هم هنوز قطعی نشده است.
الوند در پایان اظهار امیدواری کرد که طنز جدیدشان با گروه «پایتخت» کار خوبی باشد.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
سیروس مقدم با سریال «سنگ پا» می‌آید
مجموعه تلویزیونی «سنگ پا» به کارگردانی سیروس مقدم برای پخش در ماه مبارک رمضان ساخته می شود.
«الهام غفوری» که تهیه کنندگی مجموعه «سنگ پا» را برعهده دارد، گفت: در حال حاضر صحبت هایی برای ساخت این سریال با شبکه یک انجام شده است و امیدوارم به زودی مقدمات ساخت فراهم شود.
وی ادامه داد: طراح قصه این سریال «محسن تنابنده» است و «خشایار الوند» در حال نگارش فیلمنامه سریال است.
غفوری در ادامه با تاکید بر اینکه اسم سریال از «سنگ پا» به نام دیگری تغییر خواهد کرد، درباره محتوای سریال گفت: «سنگ پا» مانند دیگر آثار سیروس مقدم برشی از یک زندگی است و یک موضوع اجتماعی را به تصویر می کشد که البته تصویر آن لبخندی را هم به گوشه لب مخاطب خواهد نشاند.
سیروس مقدم درحالی تصمیم به ساخت سریال «سنگ پا» گرفته که در حال حاضر نیز تکرار آثار قبلی وی از شبکه های مختلف پخش می شوند و از جمله آنها می توان به تکرار «پایتخت 4» از شبکه آی فیلم، «چک برگشتی» از شبکه یک و بخش هایی از پایتخت از شبکه نسیم اشاره کرد.
خشایار الوند از نگارش یک سریال طنز جدید برای تلویزیون خبر داد.
نویسنده مجموعه سریال‌های «پایتخت» در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو ایسنا اعلام کرد: به تازگی نگارش متن یک سریال 26 قسمتی با موضوع طنز اجتماعی را به همراه محسن تنابنده شروع کرده‌ایم و تاکنون دو قسمت از کل قصه نوشته شده است. آقای تنابنده طراحی قصه‌های این سریال را انجام میدهد و من هم کار نگارش را انجام می‌دهم اما از اینکه کار چه زمانی آماده ساخت و پخش خواهد شد، اطلاعی ندارم.
وی گفت: خانم غفوری که تهیه‌کنندگی این سریال را برعهده دارد، اکنون در حال رایزنی با سازمان صداوسیماست تا بتواند قرارداد این مجموعه را به‌زودی منعقد کند ولی مشخص نیست که تلویزیون قصد دارد این مجموعه را برای چه زمانی به روی آنتن ببرد.
نویسنده سریال‌های «در حاشیه»، «قهوه تلخ»، «پاورچین» و ... بیان کرد: فعلا در ابتدای راه هستیم و نامی برای این سریال طنز انتخاب نکرده‌ایم.
الوند در پایان در پاسخ به اینکه ممکن است این سریال طنز برای پخش در ایام نوروز امسال انتخاب شود؟ اعلام کرد: قطعا کار به پخش نوروزی نمی‌رسد، پس از ایام نوروز هم نمی‌دانم که قرار است چطور پخش شود؛ چراکه تصمیم با تلویزیون است.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
- درباره سریال پایتخت 4 - نوشته یکی از خوانندگان وبلاگ رها ماهرو
- داستان : سیندرلا به دیدار حکیم ارد بزرگ می آید
- نقد مجموعه طنز "در حاشیه" ساخته مهران مدیری - احمد آگاه
- نقد فیلم فیلسوف های احمق ساخته سعید چاری به قلم احمد آگه
- نامه گروه مخالفان ساخت و پخش سریال پایتخت به وبلاگ رها ماهرو
- نقد سریال پایتخت 4 به کارگردانی سیروس مقدم - احمد آگه
- دیالوگ ماندگار : پنگوئن های ماداگاسکار 2
- نقد فیلم بی خود و بی جهت ساخته عبدالرضا کاهانی
- نقد فیلم پس کوچه های شمرون ساخته کامران قدکچیان
- نقد انیمیشن قلعه متحرک هاول ساخته هایائو میازاکی
- نقد فیلم صندوقچه اسرار با بازی علی صادقی
- نقد فیلم خلافکاران ساخته ضیاء مجابی
- نقد فیلم احمق و احمق تر با بازی جیم کری
- نقد فیلم دروغگو دروغگو با بازی جیم کری
- درباره نقد سریال شمعدونی . نوشته ایی از یکی از خوانندگان
- نقد فیلم سنتوری، مرد پائیزی ساخته داریوش مهرجویی
- نقد فیلم دختر شاه پریون ساخته کامران قدکچیان
- نظرات خوانندگان وبلاگ رها ماهرو درباره سریال دردسرهای عظیم
نقد فیلم ماشین مخوف ساخته پیتر سگال
طولانی‌ترین حیاطفیلم محصول سال 2005
تاریخ اکران: ۲۷ مهٔ ۲۰۰۵ م. (آمریکا)
کارگردان: پیتر سگال
داستان: آلبرت اس. رودی
آهنگساز: Teddy Castellucci
بودجه: ۸۲ میلیون دلار آمریکا
بازیگران
آدام سندلر
برت رینولدز
کریس راک
پخش از : شبکه نسیم
ژانر : کمدی
دسته بندی : سرگرمی و مسابقه
زبان : فارسی
زمان پخش: 30 آبان 1394 ۲٠:۲٨
مدت: 8 دقیقه
موضوع : کمدی ، درام ، ورزشی
فرمت : mkv
حجم : 875 مگابایت
محصول : آمریکا
سال ساخت : 2005
کارگردان : 2
بازیگران : 2
خلاصه داستان : «پل کرو» (سندلر) را که در گذشته بازیکن حرفه ای فوتبال امریکایی بوده به خاطر یک حادثه ی خطرناک رانندگی بازداشت می کنند و به زندان آلن ویل می فرستند که زندانبانش، «هیزن» (کرامول) نیز از کشته مرده های فوتبال امریکایی است. «هیزن» به «کرو» پیشنهاد می کند که تیمی با زندانی ها تشکیل دهد که مقابل نگهبان ها بازی کنند…
این فیلم در واقع بازسازی فیلمی با همین نام (رابرت آدریچ، ۱۹۷۴) است .در حالی که بری اسکلنیک فیلمی به نام مین ماشین یا ماشین باهوش در سال 2001 ساخته که دقیقا محتوا و داستان فیلم ماشین مخوف را دارد .
داستان فیلم ماشین باهوش:
دنی میهن، سوپراستار فوتبال انگلیس به اتهام تبانی دربازی فوتبال، ازادامه بازی کناره گیری کرده است، به جرم ضرب و شتم پلیس به هنگام رانندگی بازداشت و به زندان محکوم می شود. در زندان، رئیس زندان که شخص فاسدی است و در شرف از دست دادن همه دارایی هایش به پای شرط بندی است، سعی می کند او را به مربی گری تیم زندان بگمارد.
مقایسه کنید!
نقد فیلم ماشین باهوش ساخته بری اسکولنیک
<><><><><><><><><><><><><><><><>نام فارسی: ماشین مخوف
نام لاتین: The Longest Yard 2005
محصول کشور: ۲۰۰۵ آمریکا
ستارگان و هنرمندان حاضر در این اثر: Adam Sandler, Chris Rock, Burt Reynolds, Nelly و …
به کارگردانی:Peter Segal
موضوع و ژانر: کمدی, جنایی, ورزشی
مدت زمان نمایش: ۱ ساعت و ۵۳ دقیقه
گروه سنی: تماشای این فیلم به افراد زیر ۱۰ سال توصیه نمی شود.
نمره منتقدین: ۴۸ از ۱۰۰
توضیحاتی در مورد اتفاقات داستان:«پل کرو» (سندلر) را که در گذشته بازیکن حرفه ای فوتبال امریکایی بوده به خاطر یک حادثه ی خطرناک رانندگی بازداشت می کنند و به زندان آلن ویل می فرستند که زندانبانش، «هیزن» (کرامول) نیز از کشته مرده های فوتبال امریکایی است. «هیزن» به «کرو» پیشنهاد می کند که تیمی با زندانی ها تشکیل دهد که مقابل نگهبان ها بازی کنند…
عوامل دوبله:منوچهر والی زاده، محمود قنبری، افشین زی نوری، بهمن هاشمی و…
<><><><><><><><><><><><><><><><>
ماشین مخوف – The Longest Yard | ژانر: کمدی ، درام ، ورزشی | سال انتشار: 2005
مدت زمان: 113 دقیقه
خلاصه داستان:
«پل کرو» (سندلر) را که در گذشته بازیکن حرفه ای فوتبال امریکایی بوده به خاطر یک حادثه ی خطرناک رانندگی بازداشت می کنند و به زندان آلن ویل می فرستند که زندانبانش، «هیزن» (کرامول) نیز از کشته مرده های فوتبال امریکایی است. «هیزن» به «کرو» پیشنهاد می کند که تیمی با زندانی ها تشکیل دهد که مقابل نگهبان ها بازی کنند…
- نقد فیلم شب روی شیلی
- نقد فیلم سامورایی رامن فروش
- نقد فیلم امتیاز از فرانک اوز
- نقد فیلم تاریکی از سانجی لیلا بانسالی
- نقد فیلم در گرمای شب از نورمن جویسون
- نقد فیلم این گروه خشن ساخته سام پکین‌پا
- نقد فیلم عصیان
- نقد فیلم وقتی تو خواب بودی ساخته جان ترتل‌تاب
- نقد فیلم تحقیق مجدد از فرانک منکاسو
- نقد فیلم بخشایش
- نقد فیلم دژ پلاتین
- نقد فیلم روز مناسب ساخته نیک استاگلیانو
- نقد فیلم جهنده از داگ لیمان
- نقد فیلم آتشفشان دانته از راجر دونالدسون
- نقد فیلم مجستیک با بازی جیم کری
- نقد فیلم روح و خانم میور
- نقد فیلم شب شیشه ای ساخته حسین شهابی
- نقد فیلم و سپس هیچکس نبود ساخته رنه کلر
- نقد فیلم بازی با خطر
- نقد سریال فرانک ریوا با بازی آلن دلون
- نقد فیلم مرا متهم بدان ساخته سیدنی لومت
- نقد پاندای کونگ فو کار 2
- نقد فیلم پرواز بر فراز جهنم ساخته برادران کونادلیک
- نقد فیلم سرقت الماس ساخته پیتر یاتس
- نقد فیلم اتحاد ساخته جیمز استرانگ
- نقد سریال رودخانه برفی
The Longest Yard (2005 film)
کارگردان Peter Segal
تهیه کننده Jack Giarraputo
Screenplay by Sheldon Turner
بر اساس The Longest Yard
by Albert S. Ruddy
ستارگان
Adam Sandler
Chris Rock
James Cromwell
Nelly
William Fichtner
David Patrick Kelly
Tracy Morgan
Cloris Leachman
Burt Reynolds
D12
آهنگساز Teddy Castellucci
فیلمبردار Dean Semler
تدوینگر Jeff Gourson
تولید شرکت
MTV Films
Happy Madison
Callahan Filmworks
Distributed by Paramount Pictures (United States)
Columbia Pictures (International)
Release dates
May 27, 2005
مدت زمان فیلم
113 دقیقه
فیلم ایالات متحده
زبان انگلیسی
بودجه $82 میلیون
فروش گیشه $190.3 میلیون
The Longest Yard is a 2005 American sports comedy film, a remake of the 1974 film of the same name. Adam Sandler plays the protagonist, Paul Crewe, a disgraced former professional quarterback for the Pittsburgh Steelers of the NFL, who is forced to form a team from the prison inmates to play football against their guards.
Burt Reynolds, who played Sandler's role in the original, co-stars as Nate Scarborough, the inmates' coach. Chris Rock plays Crewe's friend, known as Caretaker. The cast includes James Cromwell, Nelly, William Fichtner and several former and current professional athletes such as Terry Crews, Michael Irvin, Brian Bosworth, Bill Romanowski, Bill Goldberg, Bob Sapp, Kevin Nash, "Stone Cold" Steve Austin, and Dalip "The Great Khali" Singh Rana.
The film was produced by MTV Films and Happy Madison and distributed by Paramount Pictures and Columbia Pictures.
داستان فیلم
This article's plot summary may be too long or excessively detailed. Please help improve it by removing unnecessary details and making it more concise. (September 2015)
Paul Crewe (Adam Sandler) is a former NFL player disgraced for shaving points in a big game. One night, he gets drunk and goes joyriding in his girlfriend's Bentley, totals it, gets arrested, and is sentenced to three years in a Texas Federal Prison for violating his parole.
In prison, Warden Rudolph Hazen (James Cromwell) uses threats and confinement in a hot box to coerce Crewe into helping the prison guards' football team, led by the hostile Captain Knauer (William Fichtner). Crewe informs Hazen that what Hazen's team needs is a tune-up game to boost the guards' confidence, and therefore sets out to form a decent team to play against the guards out of fellow inmates. With the help of newfound friend, Caretaker (Chris Rock), they start off with a poorly organized team, before being noticed by another prisoner, former college football star, Nate Scarborough (Burt Reynolds), who decides to help coach the team and help gather several intimidating inmates as a boost to the team's strength.
Caretaker tells Crewe that they need more "brothers" on the team. When Crewe goes to the basketball court to ask the black inmates to join the team, their leader, Deacon Moss (Michael Irvin) rebuffs him. Crewe challenges Deacon to a one-on-one basketball game, saying that if he wins, the brothers will join the team, and if Deacon wins, Crewe will leave them alone. Deacon accepts, and despite Deacon's undisguised personal fouls in which he elbows, punches or grabs Crewe, Crewe continues without complaint, because the match is a question of pride and respect. Although Deacon beats Crewe, one of the brothers, a fast runner named Earl Megget (Nelly), impressed with Crewe's decision to take the beating, joins the football team as its running back. When the guards learn of this, they confront Earl in an attempt to provoke an assault by him by saying the racial epithet "nigger", but Earl does not allow himself to be provoked. Having witnessed this, the other "brothers", including Deacon, decide to join the team too.
Hazen and the guards continue attempts to hinder Crewe's team by flooding their field, but the team decides to practice in the mud anyway.
Inmate Unger (David Patrick Kelly) spies on the activities of the inmates and after being pressured by the guards, rigs Crewe’s radio with an explosive. Caretaker unknowingly enters the cell to give a photo to Crewe, but is killed when he tries to turn the dial on the radio.
On game day, the inmates, now calling themselves "Mean Machine", and using equipment provided by the late Caretaker, overcome a rough start, due to individual inmates' attempts to retaliate against guards for the abuse they've suffered. Crewe angrily tells the inmates that winning the game is more important and will damage the guards more than their personal grudges, and gets them to play as a team. The first half ends with the score tied. The angered Hazen informs Crewe in private that if he does not lose he will be charged for Caretaker's murder. Crewe acquiesces to Hazen's threat, asking that the guards refrain from using excessive force on the field after getting a comfortable lead, to which Hazen agrees to do so after they obtain a two touchdown lead. After Crewe fakes an injury in order to leave the field, his teammates voice their displeasure over his obvious deserting over the team.
After seeing that Hazen has broken his promise and two members of the Mean Machine are injured, Crewe asks Skitchy if the time spent in jail for punching the warden was worth it. Skitchy replies, "It was worth every goddamn second," and Crewe returns to the field. The team initially doubts Crewe’s resolve and allows him to be sacked twice. After running for a first down on 4th and Long, Crewe, realizing that his inmates are still not protecting him due to his prior actions, calls a huddle, and admits to the point shaving that disgraced him, and to the injury that he faked as a result of Hazen's threat, and sabotage to the other inmates, and asks for their forgiveness, putting his hands in the middle of all of them. Moss puts his hand in, followed by the rest of the team.
The Mean Machine, united again as a team, scores two touchdowns to cut the guards' lead to 35-28. After Megget is injured after a long run, Scarborough comes in for one play as replacement and scores a touchdown off a trick play involving a fumble called a Fumblerooski. Mean Machine decides to go for the two-point conversion and the win. As they get up to the line they seem to be confused, and Crewe and Scarborough start arguing in order to trick the guards. Moss gets the snap and passes it to Crewe, who scores the winning conversion, winning the game. Knauer, with a newfound respect for Crewe, tells him that he showed extraordinary nerve, and lets him know that he will vouch that Crewe had nothing to do with Caretaker's death.
Hazen admonishes Knauer for losing a fixed game and notices that Crewe is heading towards the exit. Thinking Crewe is trying to escape, Hazen orders that Crewe be shot for attempting to escape. Knauer hesitates and at the last moment realizes (and scornfully tells Hazen) that Crewe is only picking up the game football. Crewe returns it to Hazen, telling him to "stick it in [his] trophy case." Moss and Joey Battle (Bill Goldberg) give Hazen a Gatorade shower, and when he tells them that this has earned them a week in the hot box, Battle defiantly yells "Who gives a shit?!"
بازیگران
محکومان
Adam Sandler as Paul "Wrecking" Crewe
Chris Rock as James "Caretaker" Farrell
Burt Reynolds as Coach Nate Scarborough
Nelly as Earl Megget
Michael Irvin as Deacon Moss
Bill Goldberg as Joey "Battle" Battaglio
Terry Crews as "Cheeseburger" Eddy
Bob Sapp as Switowski
Nicholas Turturro as Brucie
The Great Khali as Turley
Lobo Sebastian as Torres
Joey Diaz as Anthony "Big Tony" Cobianco
Rob Schneider as Punky
David Patrick Kelly as Unger
Eddie Bunker as Doc "Skitchy" Rivers
Steve Reevis as "Baby Face" Bob Rainwater
Tracy Morgan as Miss Tucker
کارکنان زندان
James Cromwell as Warden Rudolph Hazen
William Fichtner as Cpt. Brian Knauer
Kevin Nash as Sgt. Engleheart
Steve Austin as Officer Dunham
Brian Bosworth as Officer Garner
Brandon Molale as Officer Malloy
Michael Papajohn as Officer Papajohn
Conrad Goode as Officer Webster
Bill Romanowski as Officer Lambert
Cloris Leachman as Lynette Grey
دیگر بازیگران
Allen Covert as Referee
Jim Rome as Himself
Chris Berman as Himself
Lauren Sanchez as Herself
Patrick Bristow as Walt
Adam Schefter as Himself
Peter King as Himself
Courteney Cox as Lena (uncredited)
Dan Patrick as Police Officer
رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم ماشین مخوف به کارگردانی پیتر سگال که از شبکه نمایش تلویزیون پخش شد برای ما بنویسید و بفرستید .
پخش آنلاین ویدیوی کوتاهی از فیلم ماشین مخوف
Rap group D12 (except for Eminem) appeared in the film, credited as Basketball Convicts. Eminem is mentioned in the scene where Crewe asks the black basketball players to play on the convicts' football team. When Crewe appears at the basketball court, D12 member Swifty McVay says, "Yo man, check out this fake Slim Shady".
Production
The Allenville Penitentiary in Texas was filmed entirely at the New Mexico State Penitentiary on Route 14, Santa Fe, New Mexico. The football game at the end of the film was filmed at Murdock Stadium at the El Camino College in Torrance, California. The car chase scene was filmed whereabouts in Tall Beach, California. Other parts of the film were filmed in Los Angeles and New Mexico.[citation needed] The golf course scene was filmed at Lost Canyons Golf Club in Simi Valley, California.
Reception
فروش گیشه
The film did well at the box office. Its $47.6 million opening weekend was the largest of Sandler's career and only second to The Day After Tomorrow as the largest opening by a movie that was not #1. The film would go on to gross $158.1 million in the United States and Canada and $190 million worldwide. It was the highest grossing film produced by MTV Films, until it was surpassed by Hansel and Gretel: Witch Hunters. Despite the large number of remakes released at the theaters, it's worth noting that The Longest Yard is the highest grossing comedy remake of the modern box office era (from 1980 on).
Critical response
The overall critical response was mixed. It received a 31% Freshness rating on Rotten Tomatoes, though users, who rated it 62%, generally agreed that it was a play-by-play remake; the greatest complaint from critics was that it replaced the original's uncompromising violence, dark comedy and grit with juvenile humor and visual gags. Roger Ebert, in the critical minority with this title, gave it a "Thumbs Up", defending it later in his Chicago Sun-Times review as a film that "...more or less achieves what most of the people attending it will expect." In the print review, Ebert beseeches his readers to "...seek out a movie you could have an interesting conversation about", citing films not in wide release such as Dominion: Prequel to the Exorcist and Kontroll, until finally encouraging his readers to "drop any thought of seeing anything else instead" if they can see Crash. According to CinemaScore, audiences gave the film a grade of "A−" on an A+ to F scale.
جوایز
The film earned Chris Rock a BET Comedy Award for Outstanding Supporting Actor in a Theatrical Film.[citation needed]
Burt Reynolds earned a Golden Raspberry Award nomination for Worst Supporting Actor for his performance in the film.[citation needed]
Soundtrack
Main article: The Longest Yard (soundtrack)
The official soundtrack, which consisted entirely of hip-hop music, was released on May 24, 2005 by Universal Records. It peaked at 11 on the Billboard 200 and 10 on the Top R&B/Hip-Hop Albums.
The film itself contains a mixture of hip hop and rock music, featuring music by Creedence Clearwater Revival, Norman Greenbaum and AC/DC among others.
<><><><><><><><><><><><><><><><>
نقد فیلم استاکر ساخته آندری تارکوفسکی
استاکر1979 روسیه
Stalker
Dir: Andrei Tarkovsky
استاکر
فیلم محصول سال 1979
استاکر فیلمی است روسی محصول سال ۱۹۷۹ میلادی و ساختهٔ آندری تارکوفسکی در سبک علمی-تخیلی پسارستاخیزی. فیلم بر اساس داستان پیک‌نیک کنار جاده اثر برادران استروگاتسکی ساخته شده‌است. عنوان فیلم به روسی Сталкер میباشد که به معنی «راه‌بلد» یا «راهنما» است.
تاریخ اکران: ۲۵ مهٔ ۱۹۷۹ م. (مسکو)
کارگردان: آندری تارکوفسکی
آهنگساز: Eduard Artemyev
بازیگران: Alisa Freindlich
داستان: بوریس استروگاسکی، ویاتکانین استروگاسکی
فیلمنامه: آندری تارکوفسکی، بوریس استروگاسکی، ویاتکانین استروگاسکی
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
استاکر
کارگردان آندری تارکوفسکی
بازیگران الکساندر کایدانوفسکی
آناتولی سولونیتسین
نیکلای گرینکو
تاریخ‌های انتشار مه ۱۹۷۹
مدت زمان ۱۶۳ دقیقه
کشور اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
زبان روسی
استاکر (اِستالکر – به روسی: Сталкер) فیلمی است روسی محصول سال ۱۹۷۹ میلادی و ساختهٔ آندری تارکوفسکی در سبک علمی-تخیلی پسارستاخیزی. فیلم بر اساس داستان پیک‌نیک کنار جاده اثر برادران استروگاتسکی ساخته شده‌است.
عنوان فیلم به روسی Сталкер میباشد که به معنی «راه‌بلد» یا «راهنما» است. این فیلم به نام «منطقه» دوبلهٔ فارسی شده‌است.
داستان
استاکر داستان منطقه‌ای اسرارآمیز در دنیایی پس از فاجعه است. در منطقه محلی وجود دارد که مردم باور دارند در آن عمیق‌ترین آرزوهای قلبی فرد برآورده میشوند. داستان فیلم پویش راهنما (استاکر) برای رساندن دو زائر به محل است.
ساخت
فیلم ساخته شده محصول مشترک شوروی سابق و آلمان شرقی است.
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
نام فیلم: استاکر – Stalker | ژانر: ماجراجویی، درام، فانتزی، معمایی، علمی تخیلی
سال تولید: 1979 | محصول روسیه
مدت زمان: 161 دقیقه
خلاصه داستان:
استاکر داستان منطقه‌ای اسرارآمیز در دنیایی پس از فاجعه است. در منطقه محلی وجود دارد که مردم باور دارند در آن عمیق‌ترین آرزوهای قلبی فرد برآورده میشوند. داستان فیلم پویش راهنما (استاکر) برای رساندن دو زائر به محل است…
رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم استاکر به کارگردانی آندری تاکوفسکی که از شبکه نمایش تلویزیون پخش شد برای ما بنویسید و بفرستید .
----- آگوست 1979 -- ماجرایی,درام,فانتزی -- 163 دقیقه --NR
کارگردان : Andrey Tarkovskiy
http://www.naghdefarsi.com/images/stories/rooz/naghd/50/part4/50/29-Stalker/4-Stalker.jpg
نویسنده : Arkadiy Strugatskiy,Boris Strugatskiy
بازیگران: Alisa Freyndlikh,Aleksandr Kaydanovskiy,Anatoliy Solonitsyn
خلاصه داستان :
در اوج پوچی و بیهودگی دوران مدرن در نزدیکی شهری خاکستری و بی نام مکانی عجیب بنام منطقه وجود دارد که با سیم ها و سرباز ها محاصره شده است،مردم باور دارند که خانه ای درون منطقه وجود دارد که در آن آرزوها برآورده میشود،اما منطقه مکان خطرناکی است وکمتر کسی از آن بازگشته است و ...
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
Stalker استاکر
ساخت : 1979
نام فیلم به روسی : Сталкер
قالب : فیلم بلند
کارگردان : آندری تارکوفسکی
نویسنده : آندری تارکوفسکی
اقتباس از رمان برادران استروگاتسکی ( پیک نیک کنار جاده )
بازیگران : Aleksandr Kaydanovskiy,Anatoliy Solonitsyn 
رهرو، راه، آستان قدس
نویسنده : سعید کاشانی
………………………………….………………………………….…………….....
«من(خـدا)راه و حـقیقت و زندگی هستم».
(انجیل یوحنّا،باب 41،آیهء 6)
تارکوفسکی در آخرین فیلم روسی خود، استاکر،به همه‌چیز دسـت یافته است:استفادهء کامل از امکانات بیانی رسانهء سینما؛استفاده از یک«گونهء»ادبی و سـینمایی،یعنی داستان علمی -تـخیّلی،و درعـین‌حال متوقف نشدن در آن و باز همان سخنان و اندیشه‌های خود را مطرح کردن؛و مهمتر از همه عرضهء دیالوگی افلاطونی در سینما،یعنی همان درونمایهء اصیل آثار تارکوفسکی،که از مفهوم سقراطی هنر و اخلاق و معرفت به خویشتن سرچشمه مـی‌گیرد.
نام فیلم*همانند همهء آثاری که در گونهء داستانهای تخیّلی (Fiction) خلق میشوند معّمایی و اسرارآمیز،یا دست‌کم غیرمعمول و دور از ذهن است.کلمهء Stalker (در روسی نیز همین کلمه است)از ریشهء bestealcian در انگلیسی قدیم می‌آید که خویشاوند اسـت بـا Stealc انگلیسی قدیم.معنای تحت‌اللفظی Stalker ردیاب یا شکارچیی است که شکار را به آرامی تعقیب میکند:از روی نشانه‌ها و آثاری که برجای می‌گذارد. در خود فیلم نیز در یک جا نویسنده او، -«استاکر»-را آقای سرخپوست(مقایسه کـنید بـا تبحّر سرخپوستان در فنّ ردهءیابی و نیز مفهوم «شکارچی»-خطاب میکند.فعل to Stalk به معنای قدم زدن(به آهستگی)،خرامان خرامان راه رفتن و پاورچین‌پاورچین راه رفتن نیز هست:پس استبعادی ندارد اگر Stalker را«رهرو»یا«سالک»تـرجمه کـنیم،بویژه آنکه در این نوع آثار،یعنی گونهء تخّیلی (Fiction) یا بهتر بگوییم«وهمناک» (Fantastic) ، استفاده از معنای بعید کلمات،یا حتی آفریدن معنای تازه برای آنها،امر متداولی است.
شروع فیلم دقـیقا مـنطبق بـا گونهء فیلمهای علمی تخیّلی اسـت،و حـال آنـکه در سولاریس،تارکوفسکی از این تمهید استفاده نکرده بود.نوشتهء ابتدای فیلم به بیننده کمک میکند،و او را آگاه میسازد،که در انتظار چیزهای شگفت‌آور بـسیاری بـاشد،قـدم گذاشتن به سرزمینی ممنوع که شاید جایگاه مـوجودات مـاورای زمینی است.تارکوفسکی از همین ابتدا،با استفاده از پیشداوریهای از پیش شکل گرفتهء تماشاگر،هول و ولا یا تعلیق کاذبی را در تمامی فیلمسازی مـی‌سازد کـه تـا پایان هم باقی می‌ماند.پس از رشتهء ابتدای فیلم، نمای تـیره و سردی از کافهء محل ملاقات(که در پایان فیلم،رنگ آن روشنتر و گرمتر میشود) می‌آید و سپس دوربین در خانهء«استاکر»گام مـی‌گذارد و در یـک نـمای گردشی سه شخصیت (استاکر،همسر و دخترش) معرفی میشوند و گردش دوربین بـرروی اشـیای حول و حوش بر روی لیوانی متمرکز میشود که با صدای حرکت قطار،همچنان که در اقطار درحـال حـرکت پیـش می‌آید،به جنبش و حرکت درمی‌آید.تارکوفسکی نمادهای کلیدی فیلم را در همین ابتدا مـعرّفی مـی‌کند: صـدای قطار،سفر و حرکت(خانهء استاکر در کنار خطوط راه‌آهن است و صدای قطار در اغلب صحنه‌های درون خـانه بـه گـوش می‌رسد؛تنها وسیلهء مجاز به رفتن در منطقهء ممنوعه،قطار است و«استاکر»و همسفرانش با قـطار سـوزنبانان به منطقهء ممنوعه قدم می‌گذارند؛بازگشت از منطقه تـنها بـا صـدای قطار آمیخته با موسیقی است که تداعی میشود؛در پایان فیلم نیز حرکت اشیای رویـ مـیز با صدای حرکت قطار و سرود«به شادمانی» بتهوون توأم است)و سه چهره یـا سـه تـن که هر یک نمودگاری‌اند از این سه مفهوم:راه، حقیقت،زندگی.سه شخصیت ابتدای فیلم، یـعنی«اسـتاکر»و همسر و دخترش،در پایان به یک توافق دست می‌یابند و درواقع به جهان یـکدیگر قـدم مـی‌گذارند و جهانهایشان یکی میشود.سه شخصیت دیگر فیلم،یعنی «استاکر»و نویسنده و فیزیکدان نیز به یک تـوافق دسـت مـی‌یابند و آن اینکه هریک جهانی خاصّ خود دارند،پس چرا یکی باید درصدد این بـاشد کـه جهان خود را اثبات کند و هر جهان ممکن دیگری را نابود.در پایان فیلم،«استاکر» فقط به نهانیترین آرزویـ خـود دست می‌یابد: دخترک افلیج او نیز«استاکر»میشود،یعنی «رهرو».
شخصیت«استاکر»در نـخستین صـحنه‌های ابتدای فیلم از زبان همسرش و در مواجهه با او روشـن مـی‌شود.فـلاکت زندگی،زندگی پر خطر،دخترک افلیج همه از حـرفهء«اسـتاکر» ناشی میشود،دست‌کم همسرش چنین می‌گوید.در پاسخ به اخطار همسرش مبنی باینکه ایـن‌بار بـه زندان خواهد افتاد،«استاکر» مـی‌گوید:«بـاری من هـمه‌جا زنـدان اسـت». ترک خانه به سوی میعادگاه،در کـافه،و سـپس رسیدن به مرز منطقهء ممنوعه و گذشتن از آن و ورود به منطقه تا نامهای مستعاری کـه ایـن مسافران دارند(نامهایی که نشان‌دهندهء حـرفهء آنهاست)همه در بافت«گـونهء»فـیلم به آسانی معقول و پذیرفتنی جـلوه مـی‌کنند.مسافران «استاکر»که در پی شناخت منطقه و قدم گذاشتن به آستانه(اتاق آرزوها)به ایـن سـفر پرخطر تن داده‌اند،در مواجهه بـا«راز»مـنطقه یـا «راز»استاکر از خود بـی‌صبری نـشان میدهند.و از همین‌جا«دیالوگ»آغـاز مـی‌شود.
پس از رسیدن به منطقه،با قطار سوزنبانان، طبیعتی بکر که دست انسان بدان نرسیده هـویدا مـی‌شود. صدای زوزاهء سگی،دلهرهء مواجهه بـا نـاشناخته را افزایش مـی‌دهد.در هـمین صـحنه‌ها«استاکر»حرکات و اعمال مـرموز خود را آغاز میکند.مدتّی از صحنه غایب میشود.در دامن طبیعت خود را به زمین می‌فشارد و چنان وانـمود مـی‌کند که گویی ندایی نهفته در عمق طـبیعت او را رهـبری مـی‌کند.پس از مـراجعت از«اسـتاد»(مرشد) خود سـخن مـی‌گوید:جوجه‌تیغی.این نیز نامی است همچون نویسنده یا فیزیکدان یا استاکر.استاد روزی از منطقه بازگشت و ناگهان بـسیار پولدار شـد.بـعدها خود را حلق‌آویز کرد.ویژگی شگفت منطقه در هـمین مـثال بـاز نـموده مـی‌شود.مـنطقه جایی است که همه به آرزوی خویش می‌رسند.امّا نهانیترین آرزو که شاید هیچ‌گاه نیز بر زبان نیاید.
«استاکر»راه و رسم منزلها را می‌شناسد. می‌داند کجا باید ایستاد،کجا باید دور زد و کـجا باید به هشدارها توجّه کرد.منطقه همان حالات درونی خود ماست.استاکر می‌گوید: «منطقه درهرلحظه به همان شکلی است که خودمان آن را می‌سازیم».در منطقه راه مستقیم وجود ندارد و از هر راهی نـیز نـمی‌توان رفت.راه می‌گوید که چگونه باید رفت. دیالوگهایی که میان نویسنده و استاکر و فیزیکدان انجام میشود.درواقع در حکم بیان دیدگاه هریک از آنها در خصوص راه است.
نویسنده شیفتهء حقیقت است و آن را نه از دورتـرین راه مـمکن میخواهد و نه با هدایت راهنمایی همچون استاکر.در لحظه‌ای طغیان میکند و خود در راه می‌رود:مستقیمترین و نزدیکترین.صدایی او را از رفتن باز می‌دارد. و مگر نیست که نویسنده در بـیرون آمـدن از «چرخ‌گوشت»(آن دهلیز)باز به اشـتباه مـی‌رود و جانش به‌خطر می‌افتد(آن دو پرنده)و در آستانهء اتاق تاج خار بر سر می‌گذارد؟امّا مگر نویسندهء جویای حقیقت ما همواره مست نیست؟
فیزیکدان شیفتهء زندگی است.ساندویچ و قمقمه و چـراغ قـوّهء خود را با ادامهء زنـدگی خـود همبسته می‌بیند.امّا در کوله‌پشتی خود بمب نیز حمل میکند.آن هم برای زندگی است. فیزیکدان میخواهد که چنین آستانه‌ای(اگر صحّت دارد که هر آرزویی را برآورده میکند) به‌دست دیکتاتورها و دیوانگان و جانیان و عـوام فـریبان نیفتد.
استاکر رهروست.مسافران خود را فقط تا آستانه میتواند هدایت کند.پس‌ازآن هر کس باید خود به درون پا گذارد(در قانون، کافکا).استاکر می‌گوید برای کارش مزد کمی می‌گیرد و اصلا این کـار را بـرای مزد نـمی‌کند.حق ورود به اتاق را نیز ندارد.امّا پس چگونه بود که جوجه‌تیغی آرزویش برآورده شد؟چون برادرش را در آن دهلیز از دست داد؟نویسنده می‌گوید کـه او از کار خود لذّت می‌برد چون میتواند خدایی کند.در حقیقت او در راه برای زنـدگی و مـرگ اشـخاص تصمیم می‌گیرد و هیچکس نمی‌داند به کجا می‌رود،مگر او.استاکر وجود اتاق را نیاز بدبخت‌ترین انسان می‌داند.دست‌کم هـر انـسانی میتواند و حق دارد که چنین امیدی داشته باشد.پس بدبختها چه کنند.و مگر بدبختها کم‌اند؟استاکر آسـتانه را تـنها مـلجأ و پناهگاه آدمی می‌داند.و به آن نمی‌تواند کسی ایمان آورد،مگر اینکه ضعیف و ناتوان باشد.ضعف(خاک)رشـد و هدایت و قدرت (سنگ)تلاشی و اضمحلال است.استاکر ضعف خود را برترین ویژگی می‌داند.
جـهان،منطقه زیبا و پر تلوّن اسـت.جـایی به نظر می‌رسد که از گیاهی شعله‌های آتش برمی‌خیزد(تجلی،مقایسه کنید با رؤیت حضرت موسی(ع)).نهاد ناآرام جهان بیش از همه در منطقه است که تجلی میکند.از هیچ راهی دوبار نمی‌توان رفت و هـیچ‌چیز بر یک حال نمی‌ماند.در زمان استراحتی،میان سه شخصیت فیلم مباحثه‌ای بر سر مفهوم هنر پیش می‌آید.نویسنده می‌گوید که انسان برای این آفریده شده است که آثار هنری بیافریند.اسـتاکر بـه رؤیا فرو می‌رود و در رؤیا قطعه‌ای از مهر ششم(روز خشم)مکاشفهء یوحنا (اپوکالیپس)را می‌شنود:در رؤیایی زیبا و خیال‌انگیز تمامی تمدن جدید در زیر آبهای راکد مدفون شده است.این رؤیا که مکاشفهء استاکر اسـت بـه نحو زیبایی تصویر میشود. در چند نما متوجّه می‌شویم که در سویی که استاکر خوابیده است قطرات باران می‌بارد،و این در سوی نویسنده و فیزیکدان نیست. ویژگی پر تضادّ منطقه و تناسب آن با احوال شـخص بـه وضوح بیان میشود.ضمن اینکه پس‌ازاین مکاشفه است که سگ به‌صورت اسرارآمیزی به جمع قهرمانان اضافه میشود، دورادور.
در اینجا استاکر از موسیقی و معنای هنر سخن می‌گوید.دیدگاه فرمالیستی از هنر را بیش از هـمه بـا مـوسیقی توجیه کرده‌اند. صداهای پوچ و تهیی کـه هـیچ‌معنایی نـدارند. اما در ذهن و روح شنوندگان خود اثر می‌گذارند و آنها را منقلب می‌کنند.آیا این دیدگاه تارکوفسکی از هنر نیست؟دیدگاه فرمالیستی موسیقی معنا را به خود شـنوده احـاله مـی‌کند.و این با اصل اصیل تارکوفسیکی یکی نیست:کـه خـویشتن ما همه‌چیز ماست.جهان ماست.استاکر می‌گوید در هنر هم معنا هست و هم غایت.پوچترین آواها نیز،اگر هنر بـاشند و از روح بـرخاسته بـاشند،معنا دارند.در اینجا شاید تارکوفسکی به این گفتهء شو پنـهاور نیز نظر دارد که موسیقی را به‌واسطهء صورت محض بودن،کاملترین هنرها خوانده بود.
آخرین مرحلهء سفر و رسیدن به آسـتانه،از دهـلیز پر پیـچ‌وخمی می‌گذرد که استاکر آن را «چرخ‌گوشت»می‌خواند.در«چرخ‌گوشت» (چه نام با معنایی)آخـرین بـقایای حبّ خویشتن و صیانت ذات نیز از میان می‌رود.نویسنده که در تمامی راه مست و نیمه‌هشیار بود،چنان به خود بـاز مـی‌آید کـه هفت تیرش را بیرون می‌کشد تا در مواجهه با ناشناختنی از خود دفاع کند.نـویسنده نـمی‌داند کـه در اینجا از هفت‌تیر کاری ساخته نیست.استاکر او را راضی میکند کـه از آن دل بـکند.نـویسنده در قدم گذاشتن به منطقهء آستانه ناگزیر میشود که تا نیمهء تنهء خود در آب فرو رود(نـوعی تطهیر؟) و سـپس از نردبانی که به آستانه گشوده میشود بالا رود.استاکر و فیزیکدان نیز چنین می‌کنند.در ورود بـه آسـتانه،نـویسنده از دوستان خود جدا می‌افتد و خودسرانه در راه می‌رود.پرندگانی سرمی‌رسند و صدای سگ(که همواره در تـعقیب آنـها بود)حملهء آنها را بی‌نتیجه میکند.نویسنده جان سالم به در می‌برد و در آستانهء اتاق مـشاجرات آغـاز مـی‌شود.نویسنده از رفتن به داخل اتاق پشیمان میشود،چون می‌ترسد نهانیترین آرزویش برآورده شود.فیزیکدان نـیز بـه خاصیت جادویی اتاق،ازآن‌جهت که برای او نفعی داشته باشد،توجّهی ندارد.او در فـکر تـمامی بـشر است.او با نابود کردن آن میخواهد زندگی بشر را بهتر سازد،چون میتواند وسیله‌ای باشد در دست شـیّادان و قـدرتمندان و دیـوانگان.استاکر مانع میشود و این آخرین پناهگاه را حقّ بشر می‌داند.تسکینی برای هـمهء آنـها که آرزوهایی برنیامده دارند.بمب در آب انداخته میشود و در صحنهء زیبایی باران نور بر آب نمای نوپدیدی فرو مـی‌بارد و نـقشی می‌نگارد که رفته‌رفته محو میشود.ماهیی در زیر آب روی بمب قرار می‌گیرد و با مـایع سـیاهی که از خود خارج میکند،گویی آن را خنثی مـی‌سازد.صـدای حـرکت قطار، بازگشت از منطقه را تداعی میکند.
در کافه،سـه مـسافر بازگشته‌اند و سگ نیز همراه آنهاست.همسر و دختر استاکر به او می‌پیوندند و در نمای بسیار زیـبایی،دخـتر افلیج که برروی شانهء پدر خـود نـشسته است، چـنان تـصویر مـی‌شود که گویی راه می‌رود. نهانیترین آرزوی استاکر بـرآورده شـده است. سگ نیز در خانهء استاکر مکانی می‌یابد. استاکر از اینکه دیگر کسی نـمی‌خواهد«رهـرو» باشد غمگین است.او می‌داند که دیـگر کسی «مقصد»ی ندارد،کـه کـسی به«ایمان» احتیاجی ندارد.و او هـم کـسی را نمی‌تواند با زور به آنجا ببرد.در صحنهء پایانی فیلم دخترک افلیج شعری را می‌خواند و سـپس در نـگاه خیرهء او بر روی میز،اشیا(3 عـدد:یـک گـلدان خالی و 2 لیوان نـیم‌پر و کـمی پر)به حرکت درمی‌آیند و سـپس گـلدان از روی میز می‌افتد.صدای قطار،حرکت و تکان شدید میز و خانه با صدای سرود«به شـادمانی»(شـعر شیلر در ستایش انسان)بتهوون همراه مـی‌شود.
در پایـان فیلم،آنـها کـه بـراساس پیشداوریهای خود به تـماشا نشسته بودند،با اینکه فیلم از ابتدا برایشان،نویدبخش بسیاری حوادث شگفت‌انگیز بود،یکّه می‌خورند و از ایـنکه مـوجودات فضایی یا حیوانات عظیم‌الجثه به آنـها نـشان نـدادند،یـا حـتّی برخی که روشـنفکرترند از ایـنکه دست سیاست در پشت این خیمه‌شب‌بازی نبود،احساس غبن می‌کنند و می‌پرسند که مقصود فیلمساز چه بود؟
استاکر هـمان جـهان خـاص و درونمایهء اصیل آثار تارکوفسکی است:شناخت،سـیر و سـلوک،رنـج و زیـبایی.از هـمین‌جهت اسـت که آثار و چنین ارزش بی‌همتایی دارد.ظهور کسی همچون تارکوفسکی شاید در پایان قرن میلادی کنونی نشانه‌ای خجسته باشد.اگر تقسیم‌بندی میلاد کوندرا از ادوار رمان را بپذیریم:ندای سرگرمی،ندای رؤیا،نـدای اندیشه،ندای زمان.تارکوفسکی در هنر والای خود دست‌کم دو مرحلهء آخر را به کمال رسانده است.امّا استاکر به گمان من در یک جمع‌بندی چنین فیلمی است:
استفاده از گونهء داستان خیالی متداول و پسـند روز بـه ماهرانه‌ترین و هنرمندانه‌ترین نحو؛ گفتن دشوارترین و انتزاعی‌ترین مسائل بشری به زیباترین و رساترین نحو ممکن.
«استاکر»مدّعیان را به جهان خود می‌برد، با آنها«دیالوگ»میکند و دست آخر ترس آنها از شناخت خـویشتن خـویششان را نشان میدهد.نویسنده و فیزیکدان با خود صریح نیستند و نمی‌خواهند نهانیترین انگیزه‌ها و نیّاتشان برملا شود.نویسنده درواقع راهی میخواهد برای پول درآوردن و جلب توجه زنکه‌های بـزک کـرده.فیزیکدان نیز شهرت و جایزهء نـوبل مـی‌خواهد.امّا«استاکر»چی!؟ آیا او از رهبری کردن لذّدت می‌برد.یا از کاری که ممنوع است و کسی جرئت پرداخته به آن ندارد؟استاکر درواقع نشان میدهد که کاری که او مـی‌کند هـمان نهانیترین انگیزهء اوست. ضـعف و بـدبختی او از همین‌جاست که همان طور فکر میکند که زندگی میکند.گرچه در فیلم نویسنده و فیزیکدان نیز چنین‌اند،آنها هم آدمهای موفّقی نیستند و کاملا شکست خورده و درهم‌شکسته‌اند.تفاوت آنها با استاکر دراین اسـت کـه حتّی از آگاهی از این امر نیز طفره می‌روند.برای همین آنها از استاکر هم بدبخت‌ترند.
امّا آیا استاکر میتواند نمونه‌ای باشد برای نوعی زعامت و مرجعیت مطلق؟چنانکه نویسنده ادعا میکند،استاکر چنین است.امـّا اسـتاکر درواقع انـکار میکند و می‌گوید که او حقّ وارد شدن به اتاق را ندارد و از این راه هم پول نمی‌اندوزد.در این مفهوم تارکوفسکی همچنان به مـفهوم عصر روشنگری از فرد و فقدان مرجعیت وفادار باقی می‌ماند.درواقع همان‌طور هـک تـارکوفسکی در طـرح استاکر 2 خود درنظر داشت که از استاکر موجودی مطلق‌گرا و ستمگر بسازد که دیگران را به زور در راه خود می‌کشد و آنها را بـه زور بـه سرمنزل نهایی و خیر اعلی(مانند نظرات منسوب به افلاطون)می‌رساند،اینجا استاکر پیـشدستی مـی‌کند و چـنین چیزی را نفی میکند.استاکر درواقع شاید همان سخن نیچه را تکرار میکند که:
«...مرا به یـاران زنده‌ای نیازست که پیرو من باشند،زیرا که خواهان پیروی از خویش‌اند...زرتشت شـبان و سگ گله نخواهد شـد!»
(نـیچه،چنین گفت زرتشت،ترجمهء داریوش آشوری،ص 32)
یادداشت
نام فیلم بر روی پوستر نمایش استاکر ضبط شده است.امّا در فیلم «استالکر»گفته میشود.تلفظ صحیح انگلیسی آن«استوکر»است.در ضمن در پایان فـیلم ظاهرا در چندجا«استاکر»به«فراخوانندگی!»ترجمه میشود.در دوبلهء فیلم سهل‌انگاریهای دیگری نیز وجود دارد.مثلا بهتر بود که متن«مهر ششم»مکاشفهء یوحنا از ترجمهء فارسی انجیل نقل شود.
این مطلب پیش از این در فصلنامه فارابی منتشر شده است
تاریخ انتشار : 93.12.15
- نقد سریال فرانک ریوا با بازی آلن دلون
- نقد فیلم مرا متهم بدان ساخته سیدنی لومت
- نقد پاندای کونگ فو کار 2
- نقد فیلم پرواز بر فراز جهنم ساخته برادران کونادلیک
- نقد فیلم سرقت الماس ساخته پیتر یاتس
- نقد فیلم اتحاد ساخته جیمز استرانگ
- نقد سریال رودخانه برفی
- نقد سریال میخک ژاپنی
- نقد فیلم همه خوب هستند با بازی رابرت دنیرو
- نقد فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق ساخته سیدنی لومت
- نقد فیلم هجوم ربایندگان جسم ساخته فیلیپ کافمن
- نقد فیلم دو برادر ساخته توماس وینتربرگ
- نقد فیلم برف پیما از چارلز مارتین اسمیت
- نقد فیلم قاضی گودنایت از جیسون پریستلی
- نقد فیلم فرار نیمه شب از مارتین برست
- نقد فیلم سرداب و پاندول
- عکس های قسمت دوم در حاشیه ساخته مهران مدیری
- سریال های نوروز 1395
- نقد فیلم به دنبال بهاران با بازی علی صادقی
- موج فیلم هایی با نام دخترانه به جشنواره فجر 1394
نگاهی به فیلم «استاکر»
نویسنده : کامران معتمدی
………………………………….………………………………….…………….....
1-استاکر نیز مانند بسیاری دیگر از فیلم های تارکوفسکی بر پایه برداشتهای بلند و آرام گرفته شده است، با حرکات ریز و ماهرانه ی دوربین و پرهیز از شیوه ی معمول مونتاژ سریع جهت ایجاد روایت و صحنه های دراماتیک. در عوض نماهای بسیط تارکوفسکی به صورتی شاعرانه حقیقتی طبیعی را به نمایش گزارده است که به دور از هرگونه برداشتهای معمولی است.
بسیاری به غلط تمامی نماهای بلند و برداشت های آرام را به شاعرانگی مولف نسبت می دهند. اما اگر قبول کنیم که شاعرانگی عناصری زیبایی شناسانه همراه با ایجاز و ایهام و روان بودگی در معنا را همراه دارد، آن موقع است که بسیاری پشت این خط می مانند و تنها امثال تارکوفسکی از آن می گذرند. یعنی آنکه نسبت شاعرانگی فیلم را در تناسب آن با ویژگی های شعر جستجو کنیم و معیار محک ما از درون شعر باشد. هر چند که انگار باید در همین دسته شاعران سینماگر نیز تفاوتهایی قائل بود و انگار که این تفاوتها صرفا مربوط به نگاه سینمایی آنان نمی شود، بلکه باید ریشه ی آن را در شعر جستجو است. تفاوتی که به نظرم تارکوفسکی، کیارستمی و پازولینی را در سه راس مثلت این شاعرانگی قرار می دهد. به عنوان مثال اشعاری که در فیلم های تارکوفسکی بدان اشاره می شود، غالبا در یک کل واحد معنا پیدا می کنند، و تنها نمی توان با خواندن یک سطر به معنای آن پی برد. فیلم های وی نیز اینگونه اند، غالبا به شکل فراخی پیرامون موضوعات مورد علاقه وی گردش می کنند و واسطه های زیادی از استعاره و تشابه را در خود دارند. کیارستمی نیز به همین گونه است. علاقه وی به هایکو و انتقال سریع معنا و پیام شعر بدون واسطه را شاید بتوان به عنوان یکی از شاکله های اصلی سینمایی آثار او نیز محسوب کرد.
2-ژان لوک گدار در جایی گفته است که ترکینگ شات بیانیه اخلاقی است و بعد در ادامه نتیجه می گیرد که تمامی تصمیمات پشت دوربین که منجر به ترکینگ شات، نمای نزدیک، نمای معرف و نمای معکوس می شود، انتخاب های اخلاقی هستند. فیلم های آندری تارکوفسکی و مخصوصا استاکر تقریبا فاقد نماهای معرف هستند. نماها در فیلم به درک آنچه که پیدا نیست و آنچه که نمی فهمیم کمک می کنند. در استاکر، قابهایِ دَر، تصویر را نصف می کنند و نادیدنی ها را افزایش می دهند. بر عکس انچه غالبا جریان دارد، دوربین تارکوفسکی دائما می خواهد برای ما محدودیت بگذارد، چیزی را به ما نشان ندهد و حالتی مغشوش ایجاد کند. او غالبا بر روی نماهای خیلی نزدیک پن می کند و یا از یک نمای بسته شروع می کند و سپس صحنه را بر ما آشکار می کند. برای بدست آوردن قلب چیزها، او هرگز از بیرون شروع نمیکند، اما از درون چرا (تفاوت نمای معرف و نمای نزدیک)
با نگاهی به شخصیت های فیلم استاکر به طور غریبی یاد زوج لگد ما شده، خسته و وابسته به خانه ی فیلم » زن الکلی » جان کاساویتس می افتیم. و با نزدیک شدن به شخصیت هاست که در می یابیم، این فیلم طولانی و متفکرانه هرگز تردیدی در بزرگی آنها نمی کند، هرگز قدمی به عقب برنداشته تا به نقصان شخصیت های آنها بپردازد و هرگز ما را در کاری که آنها می کنند شریک نمی کند. این فیلم ها بین شخصیت ها و دوربین رابطه ای حقیقتا گیج کننده برقرار می کنند، به طوری که حضور فیزیکی شخصیت نیز در فیلم حس می شود و همین حضور برای بیننده جذاب است. استاکر مسئولیت اتفاقات سفر را بر عهده ی شخصیت های معنوی فیلم گذارده است، و بیانیه های اخلاقی کارگردان در قالب سوال و جواب شخصیت های فیلم بیان شده است. اما آنچه آنها به دنبالش هستند و انچه بدان دست پیدا می کنند همواره مبهم و متناقض باقی می ماند.
در غیاب نماهای معرف، تارکوفسکی از روایت علت و معلولی نیز در فیلم اجتناب کرده است. فیلم با نماهایی که نشان از عدم قطعیت دارند، آغاز می شود. و دانشمندی سوال می کند » آن چه بود ؟ » و بعد شرح پاره ای از شایعاتی که پیرامون برخورد شهاب آسمانی با زمین و از دست رفتن ارتش اتفاق افتاده ادامه پیدا می کند تا انکه در آخر می گوید » نمی دانم…»
تارکوفسکی در ساخت فیلم چندان به رمان » گردش کنار جاده » وفادار نبوده است. و در این فیلم نیز همانند انچه در سولاریس از او دیده ایم، نشان داده که چه انعطاف پذیری زیادی در برخورد با فیلمنامه و تلفیق آن با مفاهیم فلسفی و متافیزیکی مد نظر خود دارد.
اما اثرات تفکرات مارکسیستی نویسندگان رمان هنوز در فیلم هویداست و تارکوفسکی نتوانسته و یا نخواسته تا آنها را کاملا از بین ببرد. با یک خوانش انتقادی در یک زمینه ی مارکسیستی تا اواسط فیلم کماکان می توان استاکر را یک شیاد قلمداد کرد و قوانین مبهم و بی چون و چرای منطقه را به سان ایدئولوژی. اما به مرور تارکوفسکی از اولی فاصله گرفته و در خصوص دومی، بدلیل مشابهت آن تفسیر با تفسیرهای مورد علاقه اش پیرامون تجربه های معنوی و انسانی چندان اختلالی ایجاد نمی کند ( برای توضیح بیشتر در این خصوص باید بگویم که اگر هر دو روش و نگاه را به عنوان دو دستگاه سیستماتیک فرض کنیم، این سیستم ها برای جلو رفتن و کار کردن دارای زیر سیستم هایی هستند که از ارتباط و تعامل این زیر سیستم هاست که آن دستگاه به حیات خود ادامه می دهد، هریک از این زیر سیستمها نیز دارای کارکردهای مجزایی هستند، منظور من در اینجا آن است که بسیاری از کارکردهایی که در روش و نگاه متافیزیکی تارکوفسکی به زندگی وجود دارد را می توان مشابه با مکانیزم ها و کارکردهای دستگاه های ایدئولوژیک فرض کرد. البته بدیهی است که امکان آنکه این دو نگاه از یک نقطه شروع کنند و مسیرهای متفاوتی را دنبال کنند زیاد است، اما کماکان نمی توان مشابهت حتی جزیی این دو نگاه را نفی کرد. چرا که در مقام مقایسه نیز، هنگامی که چنین نگاه مبتنی بر » ایمان » را بررسی می کنیم، می توانیم آن را به مراتب نزدیک تر از نگاهی انسانی، عقلانی و زمینی به نگاه ایدئولوژیک در نظر بگیریم.)
3-شاید آنچه از ابتدا به فهم ما از فیلم کمک می کند، شناخت تارکوفسکی و دنیای مورد علاقه اش است که موجب تعبیر کدهای فیلم به شکلی معنوی تر و انسانی تر می گردد. کاراکتر استاکر نیز بسیار شبیه کوین در سولاریس و آندری ربلوف است که هدفی ورای واقعیت دارند، حتی در قرن پانزدهم. این شخصیت های اصلی فیلم چیزی بسیار فراتر از واقع گرایی سوسیالیستی را بازگو می کنند و به هیچ وجه با تعریف و مفاهیم آن دنیا هماهنگ نمی شوند.
4-استاکر به نیاز انسان به ایمان در حالی که در بیرون دنیای مرسوم اعتقادات قرارگفته، اشاره می کند.
سه مرد مانند بازی بچه ها به سمت منطقه حرکت می کنند و یکی شان راهنماست، قدم در جای یکدیگر می گذارند، از راهنمای خود تقلید می کنند، از جانب راهنما توبیخ می شوند، راه های مسخره ای برای عبود خود اختراع می کنند و سعی می کنند که حتی الامکان در طول مسیر از هم جدا نشوند. یک قدم به جلو و دو قدم به عقب. انگار در یک میدان مین قدم می گذارند که هر قدم اشتباه منجر به بی ایمانی شان می شود و برعکس، هر قدم صحیح آنها را به سمت ایمان می برد. سفر به منطقه اهمیتش نه به خاطر قدرت آنجا؛ که هیچ کس در آن نیست، بلکه به خاطر وجود و واهمیت رمزآلودش است و تنها چیز وحشتناک در انجا ماهیت رمز آلود منطقه است. در انتهای سفر ایمان دیگر موضوع بحث نیست، هر سه در بیرون اتاق می ایستند تا به معمای منطقه احترام بگذارند. معمای درون خودشان و قدرت استعاره. و صحنه ی پایانی، صراحتا حضور معجزه را در فیلم نشان داده است.
ویلادیمیر شارون، می گوید : « تارکوفسکی بدون هیچ چون و چرایی به معجزه باور داشت. او عمیقا به بشقاب پرنده اعتقاد داشت و حتی ادعا می کرد که یک بار یک بشقاب پرنده در نزدیکی خانه اش در مایاسون در استان رایزین دیده است. و غیر ممکن بود که می شد او را در این خصوص متقاعد کرد. او هیچ شکی در خصوص وجود موجودات غیر زمینی نداشت. و جالب انجاست که این عقاید را به خوبی با باورش به خدا ترکیب می کرد، او انجیل متی و لوقا را به خوبی می شناخت و و تمام متن آن را حفظ بود.»
نمای پایانی فیلم در نگاه اول یادآور معجزه ی شگفت انگیز اوردتِ درایر است: بچه ای که با نیروی تله پاتی خود و حرکت دادن لیوان بر روی میز، قوانین منطق و فیزیک را به چالش می کشد. فیلمی که در انتها نیز شواهد بهتر و روشنگرانه تری ارائه نمی کند. اما بازی ها و حرکات در استاکر مانند هر چیز دیگری در فیلم پیچیده، در مقابل هم و پیشنهادی است به جای آنکه قطعی باشد. کودک همچون وسایل خانه به ما نگاه میکند. وسایل خانه مانند انچه در ابتدای فیلم و در هنگام عبور قطار مشاهده کرده بودیم، به شکل نامنظمی حرکت می کنند. مکانیک معجزه. شبیه تمام حقه های شعبده، فیلم سوالی درباره تفکر درباب وجود و تفوق روح خدا از ما نمی کند، اما می خواهد تا ما نحوه ی انجام معجزه را حدس بزنیم، که نمی توانیم، و از وهم لذت برده و قدرت استدلال را برای لحظه ای فراموش کنیم. برای تارکوفسکی در غیاب ایمان، دو چیز برای همیشه با هم مرتبط خواهند شد: بی ایمانی و معلق بودن در فضای بی ایمانی. دانشمند و نویسنده. دلیل و حیرت.
بر خلاف عمده کارهایی از این دست، استاکر زندگی فعلی را ارج می نهد، به جای آنکه از نو ایجادش کند، بازتابی از آن ارائه کند و یا بخشهایی از آن را به خواست خود نقل کند.
5-تفاوت بین تئوری تارکوفسکی و تئوری واقع گرایی کلاسیک شاید همان جمله ی معروف کراکوئر در » تئوری فیلم » باشد. آنجا که می گفت : » تمام اینها یعنی انکه فیلم ها سطحی اند. آنها بسیار سینمایی به نظر می رسند، و نسبت بسیار اندکی با ایدئولوژی ها، روحیات و زندگی دورنی ما پیدا می کنند.»
تارکوفسکی بازیگران را به دو گروه، آنهایی که دنیای دورنی را می سازند و آنهایی که حقیقت را بازسازی می کنند تقسیم می کرد و خود، جایی در جلوی آنها می ایستاد. بازَن نیز تقسیم بندی مشابهی را ما بین کارگردانان ممتاز بین سالهای 1920 تا 1940، یعنی، فرمالیست ها ( آنهایی که ایمان خود را بر تصویر می گذارند) و واقع گرایان( آنهایی که ایمان خود را در حقیقت می بینند) انجام می دهد. اما سوال آنجاست که چطور واقع گرایی تارکوفسکی با تئوری های هر دوی آنها متفاوت است ؟ احتمالا جواب را باید در رویا پردازی دوربین وی جستجو کنیم.
کراکوئر معتقد بود که سینما نیز به صورت ذاتی و در مشابهت با عکاسی برای ثبت وقایع فیزیکی مناسب است: » فیلم… منحصرا برای ثبت و نمایش حقایق فیزیکی است و برای همین است که جذب آن شده ام.» برای تارکوفسکی اما حقیقت انگار که همیشه که یک از صافی رد شده و آنچه دوربین بصورت مکانیکی ثبت می کند تنها بخش کوچکی از آن کل بزرگی است که بین مثلث، آنچه ثبت می شود، چگونه ثبت شدن و تجربیات کارگردان قرار دارد. بنابراین در جایی که کراکوئر و بازَن هر دو از استفاده طبیعی دوربین غیر مداخله گر و خیر خالق، در خصوص ثبت ابژه ها سخن می گویند، تارکوفسکی از آن برای ورود به دنیای درونی و ذهنی استفاده می کند.
6-آنچه تارکوفسکی به عنوان مرز سلامت انسانیت در نظر داشت، و چگونگی این مفهوم در فیلم ها و شخصیت های فیلم هایش، چیزی بود که به طور عمیق و فیلسوفانه ای به آن فکر می کرد.
برای تارکوفسکی، هنر تلاشی در جهت جبران مافات تفاوت بین راحتی و خوشحالی، فعالیت های معنوی و خلاقانه است؛ که در جوامع مدرن، به عنوان آخرین پناهگاه انسانیت و اهمیت وجود، نمود پیدا می کند. تارکوفسکی در جایی می گوید، «تمامی هنرهای نو پاسخی برای نیازهای معنوی امروز ماست. سینما، به عنوان یک اختراع تکنولوژیک، هنری است که بین انگیزه رشد انسانیت و دنیای واقعی مطابقت برقرار می کند. اما سینما به عنوان هنر، همچنان بایستی تا به نیازهای معنوی انسان پاسخ دهد.» اینجاست که می فهمیم برای مردمی که پذیرش معنوی تری از امور دارند، تارکوفسکی تجربه ی سینما را با تجربیات خالص مذهبی شان پیوند می دهد.
فیلمی که به بهترین وجه فلسفه ی هنر و زندگی تارکوفسکی را بازگو می کند، استاکر است. فیلمی علمی تخیلی که بر پایه پوچی و بیهودگی دوران مدرن بنا شده است.
دو مرد، یک نویسنده و یک دانشمند، عاری از هرگونه اعتماد به نفس، نفس، ایمان و توانایی عشق ورزیدن هستند. آنها مانند بسیاری از چیزهای اطرافشان از درون پوسیده اند. آخرین امید آنها، اتاقی است که در جایی حفاظت شده و ممنوع به نام » منطقه » وجود دارد و آنجا جایی است که عمیق ترین آرزوهایشان برآورده می شود.
فردی ملقب به استاکر، راهنمای آنان در رسیدن به آن اتاق آرزوها است. در حین سفر خطرناکشان، استاکر داستان خارپشت(استاکر قبلی) را تعریف می کند، که با آرزوی بازگشت دوباره برادر مرده اش به زندگی به اتاق رفت و هنگامی که به خانه برگشت دید به جای آنکه برادرش زنده شده باشد، خودش ثروتمند تر از گذشته شده است. منطقه آرزوی حقیقی و درونی او را محقق کرده بود. و اینگونه بود که وی در مواجهه با این حقیقت سنگین خودش را حلق آویز کرد.
7-داستان شامل دیدگاه تارکوفسکی به حقیقت و واقعیت است. » هنر واقعی است، هنگامیکه تلاش می کند تا ایده ای اخلاقی را مطرح کند. واقع گرایی تلاشی برای رسیدن به حقیقت است.» تارکوفسکی نیز مانند اتاق آرزوها در استاکر، تمایلی به دنیای خارج نشان نمی دهد، خصوصا درباره حقیقت، برعکس گرایش وی به سمت دنیای ذهنی و درونی است. اتاق حقیقت عمیق شخصی، و نه واقعیتی که در سطح آرزویش را داریم، برآورده می کند.
تاریخ انتشار : 92.7.22
سیر و سلوک معنوی
نویسنده : حسین آریانی
………………………………….………………………………….…………….....
ابتدای فیلم «استاکر» تصویر به تدریج از تاریکی به سیاهی روشن میشود. سپس در آستانه در اتاق نوری دیده میشود، به تدریج از میان در می‌گذریم در حالی که سکوت قطار را در دوردست می‌شنویم. بعد به میزی می‌رسیم که رویش یک لیوان قرار دارد. در میان تعجب ما لیوان خود به خود حرکت درمی آید (توهمی از معجزه) ولی لحظاتی بعد متوجه می‌شویم که حرکت لیوان به جهت حرکت قطار از کنار خانه بوده است و در این دنیای تیره و غمزده معجزه جایی ندارد. تصاویر پیش از رفتن به منطقه ممنوع سیاه و سفید است یا با فیلترهای تیره رنگ گرفته شده است، اما تصاویر منطقه ممنوع رنگی است. گویی جهان خارج از منطقه ممنوع جهانی است سرد و دلگیر و فاقد ایمان، اما جهان رویاگون منطقه ممنوع رنگی و گویی جهان ایمان است.
سه شخصیت فیلم استاکر، نویسنده و پروفسور برای ورود به منطقه سوار واگنی می شوند. ابتدای در نمای ورودی آنها را می بینیم که کنار واگن ایستاده‌اند و آن را راه می‌اندازند، بعد دوربین از پشت سر، نویسنده، پروفسور و استاکر به ترتیب در قاب‌هایی ثابت نشان میدهد در حالی که پس زمینه نما مناظر در حال حرکت هستند. گویی ما نیز همراه این سه سوار واگن شده ایم و قدم در سیر و سلوک شخصیت های فیلم گذاشته ایم و از نقطه نظر آنها تصاویر منطقه را می نگریم. این نماهای از پشت سر بارها در فیلم تکرار می شود. گاه در مواقعی که کاراکتر در حال حرکت است به صورت اسلوموشن (حرکت آهسته) بر راه رفتن کاراکتر تاکید میشود، مانند صحنه ای که نویسنده از فرمان استاکر نافرمانی میکند و می خواهد مسیر را مستقیم بپیماید و منطقه به او هشدار می دهد یا وقتی که نویسنده وارد تونلی موسوم به «چرخ گوشت» می شود هم این تمهید را مشاهده می‌کنیم.
این تصاویر از پشت سر بر رهرو بودن این شخصیت ها و مقوله سیر و سلوک و جستوجوی ایمان که تم مرکزی فیلم هم هست تاکید دارد. پروفسور برای این به منطقه آمده که مکانیسم علمی معجزه را کشف کند و نویسنده هم فکر میکند که اگر وارد اتاق آرزوها شود بهتر خواهد نوشت، ولی بعد می گوید که اگر نابغه شوم چه نیازی به نوشتن خواهم داشت. به هرحال هیچ بارقه ای از ایمان در این دو شخصیت دیده نمی شود و آنها در نهایت از ورود به اتاق آرزوها سرباز می زنند و شاید آنها به اندازه کافی رنجدیده نیستند که در امتحان ایمان پذیرفته شوند. چرا که استاکر می گوید که اتاق آرزوها، کاری به خوب یا بد بودن افراد ندارد بلکه کسانی را راه می دهد که رنجدیده هستند. تارکوفسکی هم گفته فیلم تمثیل جستوجوی ایمان است. استاکر می‌کوشد تا بارقه ای از ایمان در دل نویسنده و پروفسور برافروزد، ولی موفق نمی شود. تارکوفسکی می گوید: بدون ایمان، آدمی از تمامی تبار معنوی خویش جدا می شود و به نابینایی تبدیل می شود. در این زمانه ویرانی باورها و ایمان، برای استاکر پرسش اصلی روشن کردن جرقه ای است؛ جرقه باور در دل آدمیان. اصولاً یکی از معانی فعل انگلیسی to stalk که نام استاکر از آن گرفته شده است و از اواخر قرن 16 در زبان انگلیسی وارد شده است. «آهسته، اما با گام های بلند به پیش رفتن است.» که این باز مسئله جست و جوی ایمان و سیر و سلوک در فیلم را تایید می کند.
طبیعت بهشت گونه منطقه ممنوع در برابر فصل های ابتدایی و انتهایی فیلم از فضای تیره رنگ شهری، کنتراست (تضاد) پرتاکیدی ایجاد می کند. استاکر پس از ورود به منطقه به چمنزار می‌رود و دراز می کشد و چمن ها و علف ها را در آغوش می فشارد. در اواسط فیلم هم وقتی سه شخصیت فیلم خسته می شوند کنار رودخانه روی گیاهان بی آلایش و عاشقانه دراز می کشند و با هم حرف می زنند. این تاکید بر طبیعت را می بینیم. تارکوفسکی حتی باتلاق را هم در فیلم زیبا تصویر کرده است. باتلاقی که سطحش آرام حرکت می کند و از رویش با وزش باد، گردوغبار بلند می شود و همه اینها تاکیدی است بر سویه معنوی طبیعت. در فیلم «استاکر» فقط در صحنه ای آسمان را می بینیم که استاکر دختر فلجش را روی دوش خود گذاشته و راه می رود. در این صحنه غبار آسمان شهر رافرا گرفته است. در فیلم تأکید بر عناصر روی زمین مثل رودخانه‌ها و چمنزار است تا آسمان.
دو حرکت دوربین هم به یاد می ماند؛ یکی حرکت دوربین که از چهره استاکر که کنار رودخانه دراز کشیده، شروع می شود و با حرکت به جلو محتویات زیر‌آب را می بینیم، سکه، سرنگ، شمایل مقدس، اسلحه و فنر. نماد معنویت را می بینیم که عوامل مادی و مرگبار آن را دربرگرفته اند و در انتهای این نما می رسیم به دست استاکر در آب که گویی در طلب معجزه ای است و گویی تنها نقطه امید هم همان شمایل دینی بیزانس است. حرکت دوربین دوم یک حرکت به عقب است. صحنه ای را به یاد بیاوریم که استاکر، پروفسور و نویسنده درمانده در آستانه اتاق آرزوها و در اتاقی ویران نشسته‌اند. دوربین آنها را در نمایی بسته نشان می دهد و سپس به تدریج دوربین به عقب حرکت می کند. در این نما سه نفر در پس زمینه روی زمین نشسته اند و در پیش زمینه فضایی خالی وجود دارد و آب زیادی روی زمین جمع شده است. سپس دوربین توقف می کند و در فضای پیش زمینه باران شروع به باریدن می کند و قطع می شود. تماشاگر با دیدن این صحنه غافلگیر می شود یا به عبارت بهتر، این حرکت دوربین هم چون نوعی مکاشفه ناگهانی برای تماشاگر عمل می کند. تارکوفسکی در مورد عنصر آب در آثارش می گوید: «آب عنصری رازآمیز است و می تواند دگرگونی و گذر بیافریند.» این دگرگونی و گذر در این صحنه، نزول رحمت الهی است که ناگهان پشت در اتاق آرزوها جاری میشود و در انتها هم چون معجزه ای زندگی دختر فلج استاکر را نجات می بخشد. هیچ کدام از همراهان استاکر به راهی که او نشان می دهد باور ندارند و در نهایت استاکر تنها می ماند. بعد به شهر بازمی گردیم و دوباره فیلم سیاه و سفید می شود. در حقیقت دوباره برگشته ایم به ملال زندگی.
بعد در نمایی نزدیک دختر فلج استاکر را می بینیم آن هم به صورت رنگی در حالی که از حرکت بدنش به نظر می آید که راه می رود (توهمی از معجزه)، بعد متوجه می شویم که او روی دوش پدرش است و در حقیقت این پدرش است که دارد راه می رود. تصاویر به سیاه و سفید می‌گرایند بازهم گویی در این دنیای تیره و افسرده معجزه جایی ندارد. سپس صحنه را می بینیم که استاکر نزد همسرش می‌گرید و می گوید که دیگر هیچ کس ایمان ندارد. گویی او به نهایت درماندگی و رنجیدگی رسیده است. آیا این شرط برآورده شدن آرزوها نیست؟ فصل نهایی فیلم بسیار زیباست. گویی دخترک فلج چیزی از منطقه ممنوع با خود دارد، چرا که تصاویر رنگی است. در فضا قاصدک‌ها جاری هستند. بعد دختر با نگاهش لیوان ها را به حرکت درمی آورد. سپس دوربین به طرف دختر حرکت می کند و روی نمای نزدیک او متوقف می شود. بعد صدای عبور قطار را می شنویم گویی اینجا برخلاف آغاز فیلم که عبور قطار موجب حرکت لیوان شده بود؛ معجزه گونه این حرکت لیوان است که قطار را به حرکت واداشته و صدای قطار تابعی از حرکت لیوان شده است. روی تصویر انتهایی (نمای نزدیک دختر) سرود ستایش شادی از سمفونی نهم بتهوون را می شنویم. گویی با وقوع معجزه دخترک تمامی شادی جهان را به دست می‌آورد.
وقتی از تارکوفسکی پرسیدند که دختر نماد چیست؟ او جواب داد: «اما در مورد دخترک نمی دانم شاید خیلی ساده او همان امید است؛ کودکان همواره بیان امید هستند. شاید هم در حکم آینده‌اند.» فیلم استاکر شخصیت های جالب و متنوعی دارد. آلدوتاسونه از تارکوفسکی پرسید که آیا هیچ یک از این سه شخصیت بیانگر پاره ای از وجود او هستند؟ و در پاسخ تارکوفسکی گفت: «آری، اما استاکر از همه بیشتر به من نزدیک است. او بهترین بخش وجود من است، بخشی که کمتر جلوه می کند. به نویسنده هم نزدیکم، او راه خود را گم کرده، اما به گمانم می تواند راه حلی معنوی برای خروج از بن بست خویش بیابد. اما استاد را نمی شناسم. آدمی سخت محدود است که دلم نمی خواهد بیانگر چیزی از وجود من باشد. جدا از محدودیت آشکارش، اما می تواند نظر خود را تغییر دهد. روحی آزاد دارد و قادر به درک (چیزهای تازه) است.»
به هرحال زمانی طولانی (نزدیک به سه ساعت) با ریتمی آرام صرف مکاشفه طبیعت و طی طریق سه شخصیت فیلم می شود. این ممکن است تماشاگر عام را خسته کند، ولی به هرحال فیلمی زیبا و عمیق با ریتمی آرامش بخش با چشم‌اندازهای طبیعی سحرگونه در مقابل داریم. به هرحال سینمای شخصی تارکوفسکی هرچند که قابل تجویز به عنوان الگویی برای سینمای یک کشور نیست (همان کار اشتباهی که مسئولان سینمایی ما در مقطعی انجام دادند) اما سینمایی شاعرانه، عمیق و لذت بخش و همچنان سرپا است و جلوه معناگرایانه معجزه پایانی دخترک فلج در فیلم «استاکر» را هرگز نمی توان فراموش کرد. با وجود اینکه 27 سال از زمان اکران استاکر می گذرد، ولی همچنان پس از دیدارهای مکرر فیلم، از اثر آن ذره ای کاسته نشده است و حتی می توان نکته های جدیدی را پس از هر بار دیدن آن پیدا کرد و از دیدن چند باره فیلم لذت برد.
تاریخ انتشار : 92.3.11
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
نام فیلم : Stalker
ژانر : درام | تخیلی
کارگردان : Andrei Tarkovsky
نویسنده : Arkadiy Strugatskiy, Boris Strugatskiy
بازیگران : Alisa Freyndlikh, Aleksandr Kaydanovskiy, Anatoliy Solonitsyn
محصول : اتحاد جماهیر شوروی
زبان : روسی
زمان : 163 دقیقه
امتیاز : 8.2/10
خلاصه داستان : در مرکز کشوری، منطقه ی مرموزی پدیدار می شود که به نظر می رسد نتیجه ی سقوط یک شهاب سنگ یا سفینه های فضایی باشد. استاکر یکی از افرادی که به عنوان راهنمای آدم های کنجکاو به منطقه راه یافته تصمیم دارد بدون اعتنا به قوانین، در قبال دریافت پول، دو مرد را به آن جا ببرد و …
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
ژانر: حادثه ای , درام , فانتزی , راز آلود , تخیلی
——————————————————————————————————–
رنگی – 165 دقیقه
بازیگران عمده: آناتولی سولونیتسین، الکساندر کایدانوفسکی، نیکلای گرینکو، آلیسا فریندلیخ، و ناتاشا آبرامووا.
کارگردان: آندری تارکوفسکی.
خلاصه ی داستان: در مرکز کشوری، «منطقه ی» مرموزی پدیدار می شود که به نظر می رسد نتیجه ی سقوط یک شهاب سنگ یا سفینه های فضایی باشد.
«استاکر» (کایدانوفسکی) یکی از افرادی که به عنوان راهنمای آدم های کنجکاو به منطقه راه یافته تصمیم دارد بدون اعتنا به قوانین، در قبال دریافت پول، دو مرد را به آن جا ببرد.
شرح فیلم: نیروهای نظامی و ممانعت از خروج قهرمانان از شهر محل زندگی شان، با آن که فیلم در زمان و مکانی نامشخص می گذرد، یادآور محدودیت های امنیتی – پلیسی درشوروی سابق است. فیلم آخرین هم کاری تارکوفسکی با بازیگر محبوبش، سولونیتسین و آخرین ساخته ی او در زادگاهش به شمار می آید.
استاکر (1979)
استاکر | آندری تارکوفسکی | ۱۹۷۹ | بوریس و آرکادی استروگاتسکی
با وجودی که نقدهای پرسونا بیشتر حول و حواشیِ کتاب ها و فیلم های نو می گردد؛ گاهی اگر سر به سالهای عقب‌تری بزنیم خیلی چیزها می بینم که سینمای امروز دیگر ندارد. جای اینها را امروزه زرق و برق های مدرن و ویژوال‌افکت های متعدد و شعبده‌بازی های کامپیوتری گرفته. نه لزومن به این معنی که هر فیلم ِ قدیمی پرمفهوم است : حرفهای مهمل همیشه پیدا میشود ولی هیچ وقت جا توی تاریخ پیدا نمی کند. با این حال دوره ای در سینما هست که از سالهای هزار و نهصد و هفتاد شروع می شود و در نزدیکی دوهزار و ده پایان می یابد؛ از وقتی دوربین اختراع شد تا وقتی بشر فهمید میتواند به وسیله آن مفاهیم هنر را با تصاویر متحرک تلفیق کند، یک بازه ی زمانی خلوت تر؛ بعد از آن یک دوره سالهای سینمای کلاسیک؛ و بعد از آن وقتی ست که مرثیه فیلم های ارزشمند سروده می شود. شاید پیش‌داوری باشد؛ ولی بین باکس آفیس ِ فیلمهای محبوبِ این چند سالِ اخیر چندتا فیلم دیده اید که حرف داشته باشند برای گفتن؟
از این نظر استاکر، یا شاید عمومن آن سبکی از سینما که تارکوفسکی ایجاد کرد، گوهر ارزشمندی ست. استاکر از لحاظِ فنی یک فیلم علمی تخیلی ِ پسارستاخیزی‌ست؛ ولی با احتمال قریب به یقین عارفانه ترین علمیتخیلیئی ست که هرگز به تورتان بخورد.
استاکر اولین تجربه‌ی من در بین ِ فیلمهای آندری تارکوفسکی ست. کارگردانی که به نظر من کم کار بوده. در فیلم‌شناسیِ تارکوفسکی فقط یازده فیلم به چشم می خورد؛ حدس می زنم به این علت است که تا وقتی حرفی برای گفتن نداشته هرگز دست به انجام ِ کاری نزده. با قضاوت از روی همین یک فیلم می توان گفت که تارکوفسکی از آن دسته آدم های به اصطلاح “حکیم” است؛ هنرش را روی چیزهای بی هدف هدر نمی دهد. چند وقت پیش مقاله‌ی دور و درازی درباره اش خواندم؛ سرتاسر درباره‌ی “اسپیریچوالیتی” و درباره‌ی روح انسان. استاکر هم سرتاسر یک تقدیم به روح ِ انسانی ست.
فیلمنامه‌ی استاکر بر اساس کتاب “پیک نیک در کنار جاده”ی برادران استروگاتسکی نوشته شده. با این حال داستانِ فیلم از داستانِ کتاب فاصله می گیرد و فضای علمی تخیلی ِ کتاب را به فضایی روحانی و معماگونه مبدل می کند. داستان فیلم حولِ ناحیه‌ی جنگلی که به آن صرفن “منطقه” میگویند شکل می گیرد. استاکر یا راهنما، کسی ست که مردم را در میانِ این جنگل راهنمایی می کند تا آنها را برساند به “اتاق”، اتاقی که میگویند آرزوها را برآورده میسازد. اتاقی که ورود به آن غیرقانونی ست و توسطِ نیروهای مختلفِ ارتشی از آن محافظت می شود.
استاکر اینبار باید یک نویسنده و یک فیزیکدان را به داخل جنگلِ ممنوعه راهنمایی کند. نویسنده‌ای که منبع الهامش را از دست داده و به دنبال گمشده اش راهیِ اتاق می شود؛ و فیزیکدانی که به دنبالِ آن است که باشناسایی علمی ِ این منطقه‌ی اسرارآمیز، تحسین دنیای علم را برانگیزد. کار ِ استاکر همین است: آدمهای ناچار و ویران‌شده را انتخاب می کند تا با خود ببرد و معجزه‌اش را به آن ها هم نشان بدهد. این کار را می کند تا آنها مثل خودش باور کنند، چون آنها هم بیرون از سیمهای خاردارِ منطقه چیز ارزشمندی برای شان نمانده. آنها هم ناپایدارند و دیگر به چیزی اعتقادی ندارند. استاکر این آدم ها را با خود می گیرد و می برد به منطقه‌ی روحانی اش، ارزش اش و باورش. منطقه ای که از هجومِ آدمها در امان مانده …
“How quiet it is out here, it’s the quietest place in the world. ”
اما وقتی آنها به جنگل می رسند؛ “منطقه” شروع می کند به کلک زدن به شان. به شان اخطار می دهد و انگار که وقتی سرشان را برمیگردانند دورشان میچرخد و آنها مسیر را گم می کنند. اندک اندک دعوایی بینِ دانشمند و نویسنده شروع می شود. آنها مدام با هم بحث می کنند؛ مدام به هم تهمت می زنند. نویسنده می گوید داشنمند فقط برای گرفتن جایزه‌ی نوبل به آنجا آمده، دانشمند هم می گوید نویسنده فقط به دنبالِ جلبِ نظر دوباره‌ی مردم است.
اما اگر نویسنده از اتاق نبوغی دوباره بخواهد، آیا چیزی ارزش نوشتن خواهد داشت؟ آدمی می نویسد که حقیقتی را دریابد، مینویسند تا اثبات بکند، به خودش و دیگران. اگر از همان اول بداند چیزی که روی ورق میاید قرار است نبوغِ محض باشد، هدف چیست؟ چرا باید نوشت؟
و وقتی این دو مریدِ آخر هم ذره ذره باورشان را از دست میدهند؛ استاکر مثل پیامبر ِ ناامیدی که دین ش را همه پس زده اند، زجر می کشد. استاکر خسته است، استاکر قطع امید کرده، استاکر می داند که دیگر کسی ایمان ندارد، ایمان، ایمان …
استاکر مثل یک مجموعه سوال است که زیر پوست شخصیت های باورپذیر و داستان پیچ در پیچ ش پنهان شده، استاکر داستانِ آخرین نسلِ آدمهای قدیمی‌ئی ست که هنوز -به درستی- فکر می کنند اگر ایمان داشته باشی معجزه همیشه همراهت است.
در کنار ِ اینها، موسیقی ِ استاکر هم روحانی ست، چه “مدیتیشن” که تم ِ ملایم و اصلی اش است، و چه صدای “شادی” بتهوون که با آواز مداوم لرزش های قطار ترکیب می شود.
در جهان مرگ نیست
استاکر | آندری تارکوفسکی | محصول 1979
در دنیای هنر سینما ، همیشه فیلمسازانی بودند و هستند که مولف بودند . فیلمسازانی که دارای سبک و اندیشه های کاملا منحصر بفرد در فیلمسازی هستند . و بدون شک گیشه و مخاطب عام در کار آنان هیچ تاثیری ندارد .
شاید اغراق نباشد اگر بگویم استاکر (محصول 1979) بهترین فیلمی ست که در زندگی دیدم و آندره تارکوفسکی نیز بزرگترین فیلمساز در ژانر سینمای معنا گرا . این فیلمساز روس با تعداد انگشت شماری فیلم که ساخته می تواند به راحتی استاد سینمای معنا باشد .
ریتمهای کند اما پر معنا ، عدم روایت قصه ، نماهای نزدیک و بسیار طولانی ، دیالوگ های کوتاه و پراکنده ، کادر و قاب بندی های بی نظیر ، نور پردازی های صحیح و به جا ، و دقت بسیار زیاد به جزئیات صحنه از ویژگی های برون مایه ای سینمای تارکوفسکی هستند که از استاندارد فنی بسیار بالایی برخوردار است .
اما موضوعی که در سینمای او بسیار پر رنگ است محتوا و درون مایه های معنوی و در پاره مذهبی اوست که او را تبدیل به فیلمسازی شاعر ، مولف ، عارف و فیلسوف کرده است .
در مورد استاکر باید بگویم فیلمی ست در مورد ایمان . ایمان از هم پاره شده . و محوریت قصه فقدان معنویتی ست که در جهان مدرن ، آدم ها را دچار خود کرده . این موضوع البته ، قبل و بعد از ساخت استاکر موضوع دست خورده ای ست . اما پرداخت بی نظیر تارکوفسکی و بیان زیبای فیلسوفانه و گاهی شاعرانه ، این اثر را بسیار عمیق می سازد .
موضوع فیلم در خصوص مردی ست به نام استاکر (= راهنما) که به همراه یک دانشمند و یک نویسنده به جایی به نام “منطقه” می روند . جایی که اعتقاد بر این است که آروزها را براورده می سازد و به نوعی سر منزل مقصود است . در طی سفر ، هر سه در حقیقت نوعی سلوک را در خود طی می کنند . همین تِم ، این فیلم را فیلمی عرفانی می سازد . شبیه به داستانهایی که در ادبیات و کلاسیک ایران فراوان یافت می شود .
شخصیت های داستان تلخ هستند . پایان داستان نیز تلخ است . چرا که به تراژدی شکست می انجامد . یعنی استاکر که به وجود و قدرت منطقه ایمان دارد ، می بیند که تلاشش با بزدلی و ترس همراهانش از بین می رود . برای همین گریه می کند . نمایی که می تواند بیانگر درون ِ آدم فرهیخته ای باشد که اسیر در دنیای بدون معناست . دنیایی که خواسته ها و آرزوها سطحی و اندیشه ها بیشتر معاشی ست . استاکر در حقیقت مسیحی ست که انسان ها را به شادی و امید دعوت می کند در حالی که خود در نا امیدی و اندوه به سر می برد . اما همین پایان تلخ خود حاوی امید و ایمانی قوی به زندگی و مفاهیم خوب آن است .
سفر این سه نفر در حقیقت می تواند استعاره ای از کل زندگی باشد . خود او توضیح می دهد که اگر مسافران با آرزوهای پاک بیایند خطرات سفر کم می شود و آرامش حاصل خواهد شد . اما موضوع مهم این است که تا انتهای فیلم مشخص نمی شود که منطقه کجاست . بیشتر شبیه این است که منطقه جایی ست در رویا و اندیشه های استاکر . جایی که او آرزو می کند وجود داشته باشد . اما در عین حال قانونی برای خود گذاشته که خودش نمی تواند اول به منطقه وارد شود . شاید چون می داند منطقه در حقیقت چیزی نیست جز فضای ذهنی و قدرت درونی آدمها . قدرتی که باید بتواند خالق ایمان آنان باشد .
شخصیت های فیلم استاکر در حقیقت نماینده تمام بشریت هستند و نوع تفکر آنان را به ایمان نمایش می دهد . دانشمند که از دریچه علم به وقایع و دنیا می نگرد و در صدد است که با بمبی منطقه را نابود کند . مرد نویسنده که نماینده جامعه ایست با فعالیت معنوی هنرمندان و استاکر که به عنوان پیامبر و راهنما ست که به اعتقاد من خود تارکوفسکی ست که خالق تراژدی ست . تراژدی ای که آدمها را به سمت یکی شدن با معبود میکشاند . تراژدی ای که به زندگی ابعادی غیر خاکی و با ارزش می دهد. استاکر مثل سایر فیلم های تارکوفسکی از بازیهای بی نظیر برخوردار است . فیلم پر است از دیالوگ های سرشار از استعاره ها ی شاعرانه و فلسفی . جاذبه های بصری در این فیلم فراوان یافت می شود . صحنه هایی که به تنهایی عکس هایی ناب هستند . حرکت دوربین غالبا آهسته و یکنواخت است که خود حامل آرامش معنویت جاری در اثر است . به غیر از سه شخصیت اصلی ، دو پرسوناژ همسر و دختر افلیچ استاکر وجود دارد که با وجود لحظات بسیار کمی که در فیلم حضور دارند اما بسیار قابل تامل و تفکر بر انکیز هستند . موضوع قدرت ماورایی و عجیب دختر که با نگاهش لیوانی را جا به جا می سازد و حضور آرامش دهنده همسر استاکر در انتهای فیلم که او را برای امید از دست رفته اش دلداری می دهد .
در آخر باید بگویم این فیلم را بارها دیده ام . و مثل سایر فیلمهای دیگر این فیلمساز بزرگ بارها به آن اندیشیده ام . سکانس بی نظیر این فیلم ، همان جایی ست که استاکر وسط برکه ای دراز کشیده است و دوربین به آهستگی هر چه تمام تر اطراف را نشان می دهد تا به جسم بی جان او برسد . جسمی که نمی تواند خلاء اندیشه ها و آروزها و ایمان استاکر را در خود جای دهد … و سگی سیاه در اطراف چرخ می زند …
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
گشتن در مطالب سایت بزرگ رها ماهرو : بازیگران سریال شمال وجنوب , سریال کار و افتخار , بیوگرافی هنرپیشه های فیلم شما ل وجنوب محصول. انگلستان 2004 , آیاکو کوشینو طراح لباس , دانلود سریال work and glory , بازیگرفیلم پروازازدروازه اژدها , دانلود فیلم خارجی vater aus liebe , نقد در حاشیه... , دانلود فیلم خارجی عشق پدرانه ساخت کشور المان سال2008 , سانسوریهای سریال شمال وجنوب , آریو پهلوان کوچک قسمت اول , اسامی اصلی بازیگران فیلم سینمایی آژانس دوچرخه , فیلم ریفی فی , فیلم زن تنها , فیلم دو برادر ساخت دانمارک , پذیرایی ساده , درباره فیلم برف پیما , آتوسا در فیلم انتقال , فیلم شمال و جنوب , سریال کار وافتخار , سریال های نوروز 1395 , تانیایش شبکه پنج , سریال خارجی شمال و جنوب , مجموعه پاستا , فیلم سوپ زنده , نظردرمورد سریال کیمیا , نقد سریال پاستا , نقد به در حاشیه 2 مهران مدیری , فیلم عشق پدرانه خارجی , فیلم آلمانی عشق پدرانه , پاییز سرافیم , بازیگر زن فیلم اثبات , بازیگران فیلم سینمایی عشق پدرانه , فیلم سینمایی عشق پدرانه , فیلم عشق پدرانه , سایت برنامه تانیایش شبکه تهران , بازیگر کره ایتوکو در میخک , فیلم پرواز در دره اژدها , رمان شمال و جنوب , علت عدم حضورمهران احمدی درسری چهار م سریال پایتخت , پرواز از دروازه ی اژدها , زهرا قاضوی در فیلم حریر بهزاد , فرزاد موتمن , اپارات سریال شمال وجنوب , نقد سریال نفس گرم , علی سلطان پناهی بازیگر , سینمایی پاستا , سریال از سرزمین شمالی را از کجا تهیه کنیم , نقد و بررسی فیلم پایتخت4 , تلگرام+سخنان بزرگان , نام کارشناس برنامه تا نیایش روز دوشنبه حیات طیبه , درموردسینمایی پرواز ازدروازه ی اژدها , نقد و بررسی سریال آوای باران , عکس لیام همسورث ، امبر هرد ، هریسون فورد و گری اُلدمن , فیلم ازدروازه اژدها , عکس جاش در فیلم فاجعه در فروشگاه
نقد سریال خانه کوچک
سریال خانه کوچکآمریکا
Little House on the Prairie
خانه کوچک (مجموعه تلویزیونی)
گونه درام خانوادگی
توسعه‌دهنده بلانش هانالیز
بازیگران مایکل لندون
ملیسا گیلبرت
کارن گراسل
ملیسا سو اندرسون
ماتیو لابورتو
ریچارد بول
کاترین مک‌گرگور
آلیسون آرنگریم
جاناتان گیلبرت
کوین هاگن
پاتریشیا نیل
ویکتور فرنچ
دین باتلر
لینوود بومر
دبز گریر
الیسن بالسن
موسیقی متن دیوید رز
کشور سازنده آمریکا
زبان‌ها انگلیسی
تعداد فصل‌ها ۹
تعداد قسمت‌ها ۲۰۳
تولید
تهیه‌کننده اجرایی مایکل لاندن
اد فریندلی
مدت ۴۵-۴۸ دقیقه
پخش کننده
شبکه اصلی ان بی سی
فرمت تصویر ان تی اس سی
اجرای اصلی ۱۹۷۴ مارس - – مارس ۱۹۸۳
صدابردار باگراد زرگریان
خانه کوچک (به انگلیسی: Little House on the prairie) سریال تلویزیونی امریکایی است که بر اساس رمان لورا اینگلز وایلدر تهیه شده است. این سریال از ۳۰ مارس ۱۹۷۴ تا ۲۱ مارس ۱۹۸۳ هر هفته از کانال ان بی سی پخش می‌شد.
موضوع
این سریال داستان خانواده‌ای کشاورز را در قرن نوزدهم نشان میدهد که در روستایی به نام والنات گرو اقامت کردند. در این سریال داستان زندگی لورا اینگلز فرزند دوم این خانواده، قهرمان اصلی این فیلم، از کودکی تا دوران تدریس در مدرسه و ازدواجش در والنات گرو نشان داده میشود.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
صحنه ای دوبله شده از سریال قدیمی خانه کوچک (۱۹۷۴-۱۹۸۳)
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
سریال
مجموعه تلوزیونی خانه کوچک
خانه کوچک((little house on the prairie) سریال تلویزیونی امریکایی است که بر اساس رمان لورا اینگلز وایلدر تهیه شده است. این سریال از 30 مارس 1974 تا 21 مارس 1983 هر هفته از کانال ان بی سی پخش می‌شد.
این سریال داستان خانواده‌ای کشاورز را در قرن نوزدهم نشان میدهد که در روستایی به نام والنات گرو اقامت کردند. در این سریال داستان زندگی لورا اینگلز فرزند دوم این خانواده، قهرمان اصلی این فیلم، از کودکی تا دوران تدریس در مدرسه و ازدواجش در والنات گرو نشان داده میشود.
بازیگران
مایکل لاندن، ملیسا گیلبرت، کارن گراسل، ملیسا سواندرسن، گرینبوش، ماتیو لابرتو، ریچارد بول، کاترین ماک گروجر، الیسن آرنگریم، جاناتان گیلبرت، کوین هاگن،
موضوع فیلم : درام خانوادگی
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
خانه کوچک
برنامهٔ تلویزیونی
خانه کوچک سریال تلویزیونی امریکایی است که بر اساس رمان لورا اینگلز وایلدر تهیه شده است. این سریال از ۳۰ مارس ۱۹۷۴ تا ۲۱ مارس ۱۹۸۳ هر هفته از کانال ان بی سی پخش می‌شد.
قسمت اول: ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۴ م.
قسمت پایانی: ۲۱ مارس ۱۹۸۳ م.
زبان: زبان انگلیسی
شبکه: ان‌بی‌سی
آهنگ‌های اصلی: Little House on the Prairie Ending Theme Song، The Little House
بازیگران
ملیسا گیلبرت
مایکل لندون
ملیسا سو اندرسون
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
خانهٔ کوچک سریال تلویزیونی امریکایی است که بر اساس رمان لورا اینگلز وایلدر تهیه شده است. اینسریال از 30 مارس 1974 تا 21 مارس 1983 هر هفته از کانال ان بی سی پخش می‌شد.
موضوع
این سریال داستان خانواده‌ای کشاورز را در قرن نوزدهم نشان میدهد که در روستایی به نام والنات گرو اقامت کردند. در این سریال داستان زندگی لورا اینگلز فرزند دوم این خانواده، قهرمان اصلی این فیلم، از کودکی تا دوران تدریس در مدرسه و ازدواجش در والنات گرو نشان داده میشود.
خانه کوچک
گونه درام خانوادگی
توسعه‌دهنده بلانش هانالیز
بازیگران مایکل لاندن، ملیسا گیلبرت، کارن گراسل، ملیسا سواندرسن، گرینبوش، ماتیو لابرتو، ریچارد بول، کاترین ماک گروجر، الیسن آرنگریم، جاناتان گیلبرت، کوین هاگن،پاتریشیا نیل
موسیقی متن دیوید رز
کشور سازنده آمریکا
زبان‌ها انگلیسی دوبله شده به پارسی
تعداد فصل‌ها 9
تعداد قسمت‌ها 203
تهیه‌کننده اجرایی مایکل لاندن ، اد فریندلی
مدت 45-48 دقیقه
پخش کننده
شبکه اصلی ان بی سی
فرمت تصویر ان تی اس سی
اجرای اصلی
1974 مارس - – مارس 1983
- نقد فیلم روز مناسب ساخته نیک استاگلیانو
- نقد فیلم جهنده از داگ لیمان
- نقد فیلم آتشفشان دانته از راجر دونالدسون
- نقد فیلم مجستیک با بازی جیم کری
- نقد فیلم روح و خانم میور
- نقد فیلم شب شیشه ای ساخته حسین شهابی
- نقد فیلم و سپس هیچکس نبود ساخته رنه کلر
- نقد فیلم بازی با خطر
- نقد سریال فرانک ریوا با بازی آلن دلون
- نقد فیلم مرا متهم بدان ساخته سیدنی لومت
- نقد پاندای کونگ فو کار 2
- نقد فیلم پرواز بر فراز جهنم ساخته برادران کونادلیک
- نقد فیلم سرقت الماس ساخته پیتر یاتس
- نقد فیلم اتحاد ساخته جیمز استرانگ
- نقد سریال رودخانه برفی
- نقد سریال میخک ژاپنی
- نقد فیلم همه خوب هستند با بازی رابرت دنیرو
- نقد فیلم قتل در قطار سریع السیر شرق ساخته سیدنی لومت
- نقد فیلم هجوم ربایندگان جسم ساخته فیلیپ کافمن
- نقد فیلم دو برادر ساخته توماس وینتربرگ
- نقد فیلم برف پیما از چارلز مارتین اسمیت
- نقد فیلم قاضی گودنایت از جیسون پریستلی
- نقد فیلم فرار نیمه شب از مارتین برست
- نقد فیلم سرداب و پاندول
سریال خانه کوچک-شخصیت های واقعی وبازیگران سریال خاطره انگیز دوران کودکی Little House on the Prairie
شخصیت های واقعی داستان سریال خانه کوچک
" خانه‌ی کوچک "
نام اصلی : The Little House On The Prairie
بازیگران اصلی : مایکل لندون ، ملیسا گیلبرت ، کارن گراسل ، ملیسا سو آندرسون
تعداد فصول و اپیزودهای تهیه شده : در ده فصل و 184 اپیزود (45 تا 48 دقیقه‌ای)
سال ساخت : از 1974 لغایت 1982
محصول : آمریکا
این سریال که اقتباس ضعیفی از مجموعه کتاب هایی با عنوان "خانه‌ی کوچک" نوشته‌ی لورا اینگالس وایلدر است به ماجراهای یک خانواده مزرعه‌دار آمریکایی می‌پردازد که در سالهای 1870 الی 1880 در ایالت مینه‌سوتا سکونت دارند. شخصیتهای اصلی این سریال عبارتند از : چارلز اینگلز (با بازی مایکل لندون) مزرعه‌دار و همسرش کارولین (با بازی کارن گراسل) به همراه چهار دخترشان ، ماری (ملیسا سو آندرسون)فوت در
she died October 20, 1928
، لورا فوت در (ملیسا گیلبرتshe died October 20, 1928) ،
کری
سیدنی گرین بوش ولیندسی گرین بوش
| Carrie Ingalls | |
|---|---|
| Biographical information | |
| Gender |
Female |
| Ethnic group |
American |
| Hair color |
Brown |
| Family |
Charles Ingalls (father) |
| Behind the scenes | |
| First appearance |
Pilot Movie |
| Last appearance | |
| Portrayer | |
Carrie Ingalls: Lindsay Greenbush & sidney greenbush
فوت در
She died a widow on June 2, 1946
و گریس (وندی ترن‌با:فوت درGrace :Wendi and Brenda Turnbaugh:Grace died in 1941
). سریال خانه‌ی کوچک بعنوان طولانی‌ترینسریال ملودرام خانوادگی آمریکایی شناخته شده است. پس از اتمام سریال و کناره‌گیری برجسته‌ترین کارآکتر این سریال (یعنی مایکل لندون) سری جدید این سریال تحت عنوان "خانه‌ی کوچک : شروعی دوباره" در سال 1982 آغاز گردید که بعلت عدم استقبال تماشاگران پس از ساخت 19 قسمت متوقف شد. پس از آن سه دنباله‌ی تلویزیونی در قالب سه فیلم با نامهای "خانه‌ی کوچک : نگاهی به دیروز" (1983) ، "خانه‌ی کوچک : خدا همه بچه‌های کوچک را حفظ کند" (1983) و "خانه‌ی کوچک : آخرین وداع" (1984) ساخته شد که با ساخت آخرین فیلم ، پرونده‌ی این سریال برای همیشه بسته شد.
به سر بازیگران این سریال چه آمد : مایکل لندون پیش از سریال خانه‌ی کوچک با بازی در سریال "بونانزا" (به مدت چهارده سال) شهرت زیادی برای خود دست و پا کرده بود و پس از اتمام سریال خانه‌ی کوچک نیز با بازی در سریالی دیگر به نام "آزادراهی به بهشت" به مدت پنج سال ، توانست با 28 سال بازی مداوم در سریال‌های روزمره‌ی تلویزیونی مقام دوم را پس از لوسیل بال بدست آورد. این در حالی است که لندون در تمامی این سالها تهیه‌کنندگی ، نویسندگی و کارگردانی بیشتر قسمتهای سریال‌های فوق را نیز بر عهده داشته است. مایکل لندون جوایز تلویزیونی بسیاری کسب کرد ولی سرانجام در سال 1991 پزشکان متوجه سرطان لوزالمعده‌ی وی شدند. بیماری گسترش یافته و به کبد و غدد لن%
چند نکته در مورد بازیگران سریال "خانه کوچک"/ از لورای پر حاشیه تا کری دوقلو/ گذر زمان بر روی چهره ها
چند نکته در مورد بازیگران سریال "خانه کوچک"/ از لورای پر حاشیه تا کری دوقلو/ گذر زمان بر روی چهره ها چند نکته در مورد بازیگران سریال "خانه کوچک"/ از لورای پر حاشیه تا کری دوقلو/ گذر زمان بر روی چهره ها
سی و یک نما – پس از روی آنتن رفتن سریال "خانه کوچک" که حدود چهل سال از زمان پخش آن می گذرد، نکته ی جالب اینجا است که خرده داستان های ساده اما پر از لطافت و انسانیت آن که دراوایل قرن بیستم توسط "لورا اینگلز" واقعی و نویسنده نوشته شده، همچنان می تواند نسل جدید، غرق در تکنو لوژی و سریال های پر تعلیق روز جهان را نیز به خود جلب کند. در اینجا چند نکته در مورد بازیگران این سریال را که شاید ندانید به همراه ظاهر امروزشان ببینید.
لیندسی و سیدنی گرین بوش (کری): جالب است بدانید بازیگر نقش دختر کوچک خانواده اینگلز را دو نفر بازی می کردند. دو خواهر دوقلو به نام های لیندسی و سیدنی کرین بوش که البته بیشتر اوقات لیندسی در نقش کری حضور داشت چرا که بیشتر می توانست خودش را با دنیای بازیگری وفق بدهد.این اتفاق سالها بعد هم در سریال "خانه شلوغ " برای خواهران دو قلو اوسن افتاد. دوقلوهای گرین بوش که پدرشان هم از بازیگران قدیمی است همچنان بازیگر هستند و 45 سال دارند.
ملیسا گیلبرت (لورا) : بازیگر نقش لورا که راوی قصه و شخصیت اصلی آن است چهره ی پر جنجالی در هالیوود محسوب می شود . او جزو اولین بازیگرانی بود که عکس برهنه اش روی جلد مجلات رفت. این بازیگر 51 ساله چهار بار ازدواج کرده است. وسواس عجیب او به تغییر در ظاهرش که تا به حال بیش از 15 عمل جراحی پلاستیک روی چهره و اندام خود کرده، موجب شده تا همیشه بحث محافل باشد . بخصوص که این عمل های زیبائی چندان موفقیت آمیز نبوده و پیش از آن چهره ی دلنشین تری داشته است.
ملیسا سو اندرسون (مری) : بازیگر نقش مری الن در این سریال موفق ترین آنها پس از "خانه کوچک" بود که وی دو بار هم برنده جایزه امی برای حضورش در نقش های تلویزیونی شد. تنها حاشیه زندگی او شایعه عشقی بود که بین او و مایکل لاندون (بازیگر نقش پدرش در سریال خانه کوچک) بر سر زبان ها افتاد.وی در حال حاضر 53 ساله است. 
کارن گراسل ( کارولین) : نقش کارولین مادر دوست داشتنی خانه کوچک را کارن گراسل به عهده داشت که همچنان هم در ضمینه بازیگری فعالیت می کند اما او هرگز بازیگر پر کاری نبوده است.وی 73 ساله است.
مایکل لاندون : مایکل لاندون بازیگر نقش پدر خانواده اینگلز که تهیه کننده ی این سریال نیز بود در اوج محبوبیت ، درسن 55 سالگی در سال 1991 بر اثر ابتلا به سرطان در گذشت و کارنامه ی خود را نیمه کاره گذاشت.برای مایکل لاندون نیزماجرای عشقش به ملیسا سو اندسون مدتها حاشیه ساز بود
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
- برنامه احسان ماندگار ساخته علیرضا مقدم
- نقد و بررسی فیلم آلزایمر
- نقد برنامه هاونگ به تهیه کنندگی رامین کریم یزدی
- برنامه مزه غذای ایرانی ساخته مهدی باقری
- سریال کیمیاگر به همراه نقد و بررسی آن
- نقد فیلم اون یکی ها ساخته آدام مک کی
- فیلم ضربه طوفان ساخته علی قوی تن
- فیلم سرقت از موزه ساخته پیتر هویت
- سریال همراز ساخته فرهاد جم
- نقد فیلم : بیلو
- نقد فیلم ربات و فرانک ساخته جک اسچریر
- منظومه بیداری به تهیه کنندگی هادی پورحامدی
- تله فیلم ستاره
- فیلم گروگان ساخته دیوید آرمسترانگ
- برنامه نشانی به تهیه کنندگی علی اهرابی نیا
- برنامه سه شو ساخته جواد رضویان
- نقدی بر فیلم پرتقال خونی ساخته سیروس الوند
نقد فیلم داستان پلیس ساخته شنگ دینگ
داستان پلیس2013 چین
Police Story: Lockdown
Dir:Sheng Ding
داستان پلیس ۲۰۱۳
فیلم محصول سال 2013
تاریخ اکران اولیه: ۲۴ دسامبر ۲۰۱۳ م.
کارگردان: دینگ شنگ
مدت زمان فیلم: ۱ ساعت ۵۰ دقیقه
فیلم قبلی: داستان جدید پلیس
ژانر: فیلم اکشن
بازیگران
جکی چان (ژانگ ون)
جینگ تیان
لیو یه
نام فیلم: داستان پلیس – Police Story | ژانر: اکشن، جنایی، درام | سال تولید: 2013
مدت زمان: 110 دقیقه
خلاصه داستان:
مردی در جستوجوی گروگان گیری است که یک افسر پلیس، دخترش و گروهی از افراد خارجی را گروگان گرفته است و میخواهد آنها را نجات دهد…
<><><><><><><><><><><><><><><><>
نام فارسی فیلم : داستان پلیس ۲۰۱۳ (داستان پلیس ۲۰۱۴)
ژانر: اکشن ، جنایی ، درام
خلاصه داستان : یک مرد در جست و جوی گروگان گیری است که یک افسر پلیس ، دخترش و گروهی از افراد خارجی را گروگان گرفته است .
<><><><><><><><><><><><><><><><>
نام فارسی فیلم:داستان پلیس
نام لاتین فیلم:Police Story 2013
سال انتشار:۲۰۱۳
فرمت:mp4
موضوع فیلم:اکشن ، جنایی ، درام
چکیده ای از داستان فیلم:پلیس ژانگ (جکی چان) برای دیدن دخترش وارد رستورانی می شود که صاحبش با دختر ژانگ نامزد شده، در این بین گروگانگیری در رستوران اتفاق می افتد که … 
نام فیلم : Police Story 2013
ژانر: جنایی , درام , تاریخی , عاشقانه , مهیج
سال انتشار فیلم : ۲۰۱۳
ستارگان : Jackie Chan, Tian Jing, Ye Liu
کارگردان : Sheng Ding
زبان فیلم: انگلیسی
خلاصه داستان این فیلم :
مشتریان یک بار تفریحی به گروگان گرفته میشوند، افسر پلیس جنایی ژنگ ون (جکی چان) و دختر سرکش او میامیاو (جینگ تیان) در میان گروگانها هستند…
<><><><><><><><><><><><><><><><>
Police Story 2013
Traditional 警察故事2013
Simplified 警察故事2013
Mandarin Jǐng Chá Gù Shì Èr Líng Yī Sān
Cantonese Ging2 Caat3 Gu3 Si6 Ji6 Ling4 Jat1 Saam1
Directed by Ding Sheng
Written by Ding Sheng
Starring Jackie Chan
Liu Ye
Jing Tian
Production
company
Jackie & JJ Productions
China Vision Media Group
Wanda Film and Television Media
Starlet HK International Media
Distributed by Jackie & JJ International (Worldwide)
Emperor Motion Pictures (Hong Kong)
Release dates
24 December 2013 (China)
16 January 2014 (Hong Kong[1])
Running time
108 minutes
Country China
Hong Kong
Language Mandarin
Box office US$94,249,025[2]
Police Story 2013 is a 2013 Chinese-Hong Kong action crime thriller film directed and written by Ding Sheng, and starring Jackie Chan in another reboot of the Police Story film series. The film is directed by Ding Sheng, who previously helmed Chan's Little Big Soldier. According to Chan, unlike the previous Police Story films where he portrayed a Hong Kong cop, in the new film he will portray a mainland Chinese officer.[3]
Like New Police Story, 2013 is a stand-alone installment with a darker tone than the previous installments, which were more comedic.
داستان فیلم
Detective Zhong Wen heads to Wu Bar in search of his estranged daughter, Miao Miao, who is now the girlfriend of the nightclub's owner, Wu Jiang. However, Zhong disapproves of Miao's relationship, which leads to an argument between the father and daughter. Before Zhong can make amends with Miao, he is struck in the head by an unnamed assailant, in a plot orchestrated by Wu.
Regaining consciousness, Zhong finds himself strapped onto a chair, and his hands bound by metal wires. He deduces that Wu was after him all along, but cannot conclude why. Zhong also learns that the other bar patrons, including his daughter, are being held captive. Wu phones the local Lieutenant and demands a hefty ransom as well as an audience with prisoner Wei Xiaofu, before leaving the room Zhong is trapped in.
Zhong breaks free of the wires and escapes from the room. Scouring the bar undetected, he finds the secret chamber of Wu, which is predominantly filled with posters of a teenage girl and a younger Wu, who once went by the moniker "Spider" when he was a kick boxer. He also spots blueprints of the bar and discerns that Wu intends to bomb the entire bar should his kidnapping ploy fail. Through Miao, Zhong obtains a handphone, which he uses to contact the lieutenant. Unfortunately, Wu soon discovers that Zhong has fled the hostage room. Wu grabs Miao and threaten to dip her hand in a fish tank full of piranhas, forcing Zhong to reveal his hiding place.
Re-captured, Zhong offers an impatient Wu his assistance in finding Wei, who has yet to arrive. Wu agrees and gives Zhong two options — defeat one of his henchmen in a battle and be allowed to free three hostages, or admit defeat and find Wei alone. Zhong relents, agreeing to fight. With perseverance, Zhong emerges as victor.
Zhong then convinces a reluctant Wei Xiaofu to enter the bar with him. Back in Wu Bar, Wu Jiang reveals the reason behind the kidnapping: he intends to exact revenge on Zhong, Wei, and three other hostages, all of whom were coincidentally witnesses to Wu's younger sister's death. On that fateful day, Wei had wanted to steal medicine for his mother at a pharmacy. Wu's sister was also at the drug store. When Wei's theft is discovered, he panicks and holds Wu's sister at knifepoint. It transpires that she had been pregnant and, due to stress, had committed suicide by slashing her own neck with Wei's weapon. Zhong, who was driving back home, happened to pass by the crime scene, but could not save her.
As Wu digests the truth, police forces storm into the bar. The bombs set in place by Wu go off and the criminals flee through an escape route. In the ensuing confusion, Wu leaves with Miao. Zhong gives chase and the trio end up in a rail tunnel. Wu offers Zhong an ultimatum: Shoot himself or let his daughter die. Zhong chooses the former but realises that the gun is unloaded. Wu informs Zhong that he has passed his test and in doing so, has earned his respect. Wu returns Miao to Zhong and prepares to let an oncoming train hit him. Zhong is unable to stop his suicidal act in time but luckily, the train switches tracks just as it is about to collide with Wu. The bar owner is apprehended, while Zhong is sent to hospital.
بازیگران
Jackie Chan as Detective Zhong Wen
Liu Ye as Wu Jiang
Jing Tian as Miao Miao
Yin Tao as Lan Lan
Liu Yiwei as Chief Niu
Zhou Xiaoou as Wei Xiaofu
Yu Rongguang as Captain Wu
Zhang Lei as Quanzi
Liu Peiqi as Chief Zhang
Wang Zhifei as Officer Fang
Zhang Xiaoning as Wu's father
Guli Nazha as Xiao Wei
Wu Yue as Yue
Liu Hailong as Pizhong
Na Wei as Na Na
Cai An as Kun
Ding Sheng as truck driver
رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم داستان پلیس به کارگردانی شنگ دینگ که از شبکه نمایش تلویزیون پخش شد برای ما بنویسید و بفرستید .
تولید
Filming of Police Story 2013 began in November 2012 in Beijing.[4] To prepare for his role, Chan cut his hair short to fit the look of a mainland officer. About his new role, Chan posted on his Sina Weibo account stating,
“ I’ve played policemen many times before, but I’ve never shot a film which focused on the life of a mainland policeman. So this time, I get the chance to fulfill this kind of role. ”
Filming wrapped on in February 2013 and post-production began, with the actors re-recording their dialogue.
Release
A public screening of Police Story 2013 was held at the 2013 Beijing International Film Festival in April 2013.Chan also promoted the film at the 2013 Cannes Film Festival in May 2013.[8] The film was released in China on December 24, 2013.
The film was distributed as Police Story: Lockdown in the United States by Well Go USA Entertainment and released in June 2015.
Reception
It has a 44% rating on Metacritic
<><><><><><><><><><><><><><><><>
داستان پلیسی و حضور دوباره جکی چان در شبکه نمایش
مجموعه فیلم های داستان پلیسی از جمله عناوینی است که باعث شناخته شدن و شهرت هر چه بیشتر جکی چان در دنیا شده است. آخرین فیلم این مجموعه، داستان پلیسی (Police Story: Lockdown) محصول سال 2013 هنگ کنگ، 18 دی، ساعت 23 از شبکه نمایش پخش خواهد شد.
ژونگ ون (با بازی جکی چان)، زمانی که برای ملاقات با دخترش به محل کار او می رود، به همراه عده ای گروگان گرفته می شود. اینکه هدف از این کار چیست و رابطه گروگان گیر با ژونگ ون با جلو رفتن داستان مشخص می شود.
داستان پلیسی از فیلم های پرفروش جکی چان در 2013 بود و با استقبال خوبی در چین رو به رو شد. کارگردانی داستان پلیسی را شنگ وو بر عهده داشت که پیش از این در فیلم سرباز کوچک، بزرگ با جکی چان همکاری داشته است.
نقد فیلم ماشین باهوش ساخته بری اسکولنیک
ماشین باهوش2001 انگلستان
Mean Machine
Dir:Barry Skolnick
مین ماشین
فیلم محصول سال 2001
ماشین مین نام فیلمی به سبک ورزشی،کمدی و به کارگردانی بری اسکلنیک است.این فیلم محصول ۲۰۰۱ میباشد.از بازیگران معروف این فیلم میتوان به وینی جونز، جیسون استاتهام و جیسون فلمینگ اشاره کرد.امید جلیلی نیز در این فیلم حضور دارد.
تاریخ اکران اولیه: ۲۶ دسامبر ۲۰۰۱ م.
مدت زمان فیلم: ۱ ساعت ۴۱ دقیقه
فیلمبردار: الکس باربر
تهیه‌کننده: متیو وان
آهنگساز: مریلین منسون، جان مورفی
بازیگران
جیسون استاتهام
وینی جونز
دانی دایر
<><><><><><><><><><><><><><><><>
دانلود فیلم سینمایی «ماشین باهوش / Mean Machine»
این کمدی ورزشی ساخته بری اسکولنیک محصول سال 2001 است و وینی جونز، دیوید کلی، دیوید همینگز، رالف براون، والس بلک وود در این فیلم 99 دقیقه ای تولید آمریکا و بریتانیا نقش آفرینی کرده اند.
کارگردان : بری اسکولنیک
بازیگران : وینی جونز، دیوید کلی، دیوید همینگز، والس بلک و رالف براون
محصول سال : 2001
کشور : انگلستان
مدت زمان فیلم : 99 دقیقه
- در خلاصه داستان فیلم آمده:
دنی میهن، سوپراستار فوتبال انگلیس به اتهام تبانی دربازی فوتبال، ازادامه بازی کناره گیری کرده است، به جرم ضرب و شتم پلیس به هنگام رانندگی بازداشت و به زندان محکوم می شود. در زندان، رئیس زندان که شخص فاسدی است و در شرف از دست دادن همه دارایی هایش به پای شرط بندی است، سعی می کند او را به مربی گری تیم زندان بگمارد.
- نقد فیلم استاکر ساخته آندری تارکوفسکی
- فیلم فراموشی ساخته جوزف کوشینسکی
- فیلم زیبای جولی و جولیا ساخته نورا افرون
- نقد فیلم پدر به دانشگاه می رود ساخته الن متر
- فیلم سرتو بدزد رفیق ساخته سرجیو لئونه
- فیلم انگیزه عدالت ساخته آرن گلیمچر
- فیلم سولاریس ساخته آندری تاکوفسکی
- فیلم سرقت از موزه ساخته پیتر هویت
- نقد فیلم ربات و فرانک ساخته جک اسچریر
- نقد فیلم محاصره قلعه ساخته اوه بول
- فیلم عشق پدرانه ساخته ایموگن کیمل
- فیلم دکتر استرنج لاو ساخته استنلی کوبریک
- فیلم پرواز از دروازه اژدها ساخته تسوی هارک
نام فارسی:ماشین باهوش
زبان:دوبله فارسی
فرمت ویدئو:MKV
حجم:۷۲۰ مگابایت
محصول سال ۲۰۰۱ کشور آمریکا
بازیگران حاضر در این فیلم: Vinnie Jones, David Kelly , David Hemmings
به کارگردانی:Barry Skolnick
موضوع:کمدی و ورزشی
امتیاز:۶٫۵ از ۱۰
نمره منتقدین:۴۵ از ۱۰۰
مدت زمان نمایش:۱ ساعت و ۳۵ دقیقه
توضیحاتی در مورد داستان فیلم:یک بازیکن معروف فوتبال که به زندان افتاده است، گروهی از هم بندی هایش را در یک مسابقه مقابل نگهبانان زندان رهبری می کند…
مین ماشین (فیلم)
کارگردان بری اسکلنیک
تهیه‌کننده متیو وان
نویسنده ترسی وین
چارلی فلچر
کریس بکر
اندرو دی
بازیگران وینی جونز
جیسون استاتهام
جیسون فلمینگ
امید جلیلی
رالف برون
توزیع‌کننده Paramount Pictures
تاریخ‌های انتشار
۲۶ دسامبر ۲۰۰۱
مدت زمان
۹۹ دقیقه
کشور آمریکا،انگلیس
زبان انگلیسی
ماشین مین (به انگلیسی: Mean Machine) نام فیلمی به سبک ورزشی،کمدی و به کارگردانی بری اسکلنیک است.این فیلم محصول ۲۰۰۱ میباشد.از بازیگران معروف این فیلم میتوان به وینی جونز، جیسون استاتهام و جیسون فلمینگ اشاره کرد.امید جلیلی نیز در این فیلم حضور دارد.
خلاصه داستان
داستان فیلم درباره یک فوتبالیست مشهور تیم ملی انگلیس (وینی جونز) است که از حضور در فوتبال منع و به سه سال زندان محکوم میشود.رئیس زندان به او پیشنهاد تشکیل یک تیم،متشکل از زندانیان را میدهد تا با نگهبانان زندان مسابقه دهند که در صورتی پیروزی میتوانند از زندان آزاد شوند.
رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم مین ماشین به کارگردانی بری اسکولنیک که از شبکه نمایش تلویزیون پخش شد برای ما بنویسید و بفرستید .
مشخصات فیلم ماشین باهوش Mean Machine 2001
نام فارسی:ماشین باهوش
محصول سال ۲۰۰۱ کشور آمریکا
بازیگران حاضر در این فیلم: Vinnie Jones, David Kelly , David Hemmings
به کارگردانی:Barry Skolnick
موضوع:کمدی و ورزشی
امتیاز:۶٫۵ از ۱۰
نمره منتقدین:۴۵ از ۱۰۰
مدت زمان نمایش:۱ ساعت و ۳۵ دقیقه
توضیحاتی در مورد داستان فیلم:یک بازیکن معروف فوتبال که به زندان افتاده است، گروهی از هم بندی هایش را در یک مسابقه مقابل نگهبانان زندان رهبری می کند…
<><><><><><><><><><><><><><><><>