سینمای مستند به دلیل ارائه نقشی از واقعیت، همواره محبوب و مقبول کسانی بوده است

به گزارش ایرنا، یکی از مهمترین نکات قابل ذکر در مورد سینمای مستند در ایران، پیشتازی و جلوتر بودن آن نسبت به سینمای داستانی است.
سینمای مستند به دلیل ارائه نقشی از واقعیت، همواره محبوب و مقبول کسانی بوده است که به ریشه های تاریخی علاقه مند بوده و خواهان این بوده اند که به حقیقت مسائل پی ببرند. بر همین اساس سینمای مستند ایران امروز جایگاهی ارزنده و نقشی اساسی در اشاعه فرهنگ دارد؛ چنانچه «صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چندی پیش در این باره گفته بود: «سینمای مستند بخشی از هویت فرهنگی کشورمان محسوب می شود و به آن افتخار می کنیم. این سینما پل ارتباطی فرهنگ ایران با جهان است و با تصویر سازی خود از فضای اجتماعی، مورخ لایه های مختلف جامعه است».
یکی از مهمترین نقاط قوت سینمای مستند نسبت به سینمای داستانی استقلال و دوری آن از فضای سیاسی است؛ سینمای مستند به دلیل آن که قرار است همه چیز را همانگونه که هست نمایش دهد، نیازی به صحنه سازی و فضاآفرینی های پرهزینه نداشته و به دلیل همین کاهش هزینه ها کمتر نیازی به بودجه ها و هزینه های سنگین داشته و می تواند استقلال خود را از اقتصاد و به تبع آن سیاست حفظ کند.
بر این اساس مستند و سینمای مستند از این منظر که می توان آینه نمایش اوضاع و احوال یک اجتماع باشد، نقش موثری در آموزش و انتقال فرهنگی دارد.
«بابک کریمی» (متولد 1339) بازیگر سینما و تئاتر در این رابطه در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا مطرح ساخت: من مستند را علاقه مندانه دنبال می کنم چراکه به نظرم مستند همچنان جلوتر از سینمای داستانی است. چون سینمای داستانی کنترل سیاسی و کنترل اقتصادی و... را روی خود دارد، در نتیجه نمی تواند واقعیات را آن گونه که می خواهد بگوید. ولی مستند چون وظیفه اش این است که به داخل مسائل برود، شناخت بهتری از چیزها به ما می دهد؛ ما با دنیای پیرامونمان از طریق فیلم مستند بیشتر ارتباط برقرار می کنیم تا سینمایمان.
وی با اشاره به حضور فیلم ها و مستندسازان خارجی و جشنواره های بین المللی در ایران بیان داشت: 'تعریف پخش ملی فیلم این است که ما بنشینیم و فیلم های ساخته خودمان را ببینیم اما در مورد بین المللی بودن، مساله این است که بتوانیم فیلم های سایر دنیا را هم ببینیم و این دارد اتفاق می افتد. یعنی تعریف بین المللی این نیست که ما در دنیا معروف بشویم، چون در دنیا جشنواره های مختلف و بسیار معروف هست. اما وقتی این مستند سازان خارجی می آیند در ایران و سالن پر هست و مردم آمده اند که فیلم را ببینند این کافی است؛ در جشنواره «کن» هم همین است تو فیلمت را می بری و عده ای که وارد آن سالن می شوند و به تعداد صندلی هایی که هست می نشینند و فیلم را می بینند.'

**جذابیت ایران برای غیرایرانیان
بازیگر فیلم های «فروشنده» و «جدایی نادر از سیمین» با اشاره به اقبال و استقبال فضاهای فرهنگی خارج از ایران برای دیدن فیلم های ایرانی افزود: ایران یک کنجکاوی غریبی برای غیرایرانی ها ایجاد می کند آن هم به یک دلیل خیلی ساده، چون در رسانه های خارجی در مورد ایران خیلی بد گفته می شود اما تمام کسانی که به اینجا سفر کرده اند از آن خیلی خوب می گویند. تصویری که از تلویزیون می آید با تصویری که دوستانت به تو می دهند، خیلی تناقض دارد؛ سینمایی که از ایران می آید خیلی شاعرانه است، در حالی که در اخباری که در خارج از ایران نشان می دهند این طور به نظر می رسد که ما ایرانی ها هر روز از خواب که بیدار می شویم زنمان را می زنیم و بعد می رویم بیرون و مردم را می کشیم و بعد بچه ها را سنگسار می کنیم.
« اما در فیلم می بینند که ما زندگی ای همانند همه مردم دنیا داریم و زن و بچه ای و .. در نتیجه این کنجکاوی به هزار و یک دلیل وجود دارد و آنان به هر بهانه ای که بتوانند به ایران بیایند و فیلمشان را بیاورند، استقبال می کنند. این که فیلم را بیاورند و ببینند که جوان های ایرانی چه واکنشی را دارند و چه نکاتی برایشان جالب است، همین ها مهم است و از همین ها باید شروع کرد».
کریمی ادامه داد: می گویند تمام جنگ ها و دشمنی ها از ناآگاهی شروع می شود، از نشناختن طرف مقابل. یعنی چون طرف را نمی شناسیم و با او حرف نزده ایم آن را تبدیل به هیولایی برای خودمان می کنیم. و چون هیولاست، از او می ترسیم. و چون می ترسیم باید از خودمان دفاع کنیم و چون باید دفاع کنیم، باید مسلح شویم؛ و چون فکر می کنیم او به ما نظر دارد، می خواهیم زودتر به او حمله کنیم و همینجوری جلو می رود و یک سری آدم هایی که هیچ دلیلی ندارند، با هم دشمن می شوند.
«پس تنها راه و وظیفه هنر، انسان پروری است. یعنی من زمانی که فیلمی را می سازم و شخصیتی را بازی می کنم، عملا دارم درد و دل و حس و حال آن شخصیت را برای کسی دیگری که آن طرف دنیاست، یا بخش دیگری از جامعه است که با آن رابطه ای ندارد، منتقل می کنم. یعنی من مانند سیم رابط عمل می کنم و هنر این سیم رابط بین آدم هاست».

**احساسات، فصل مشترک انسان ها
این بازیگر سینما خاطرنشان کرد: وظیفه ما این است که حس و حال ها و بینش های آدم های مختلف را به هم معرفی کنیم تا اینها همدیگر را بشناسند. یعنی پس فردا که اصل جنس را جلوی خودت می بینی، چیزی از آن بدانی. ما آگاهی انسانی می دهیم و برخی آن را شعاری می کنند. ولی در کل وظیفه هنر، فرم دادن به احساسات است که پایه ای ترین مقوله ی انسانی است.
«چیزی که همه آدم های دنیا را مشترک می کند، نه رنگ پوستشان است، نه تیم فوتبالشان، نه سیاستشان بلکه احساساتشان است.آدم ها زمانی که می ترسند، در همه دنیا مردم یک جور می ترسند، زمانی که عاشق می شوند، قلبشان همانقدر می تپد، زمانی که کسی را از دست می دهند، غمش همانگونه است».
وی افزود: یکی از دلایلی که دنیای سیاست و دنیای هنر همیشه باهم کلنجار دارند این است که گرایش سیاست، دشمن پروری است، در حالی که گرایش هنر، انسان پروری است. هنر نیاز ندارد دشمن داشته باشد برای این که بتواند حرفش را بزند، در حالی که سیاست برای بقای خودش نیاز به دشمن دارد. هنر مخاطب و گوش شنوا می خواهد.
پژوهشم**9480**1552

انتهای پیام /*

وین دیزل از نگهبانی تا بازیگری

وین دیزل بازیگر و کارگردان ۵۱ ساله آمریکایی با نام اصلی مارک سینکلر وینسنت است که بیشتر به خاطر سری فیلم‌های «سریع و خشن» شناخته می‌شود.

به گزارش سینماسینما، او برای کسب درآمد شغل نگهبانی را در پیش گرفت و پس از آن هم نام خود را به وین دیزل تغییر داد و همچنین در نوجوانی در رشته‌های بدنسازی و کشتی کج نیز سابقه فعالیت داشته است.

مادر او یک روانشناس ایتالیایی و پدر خوانده‌ش نیز اهل نیویورک است و هنوز پدر واقعی خود را ندیده است.

اگرچه او از سنین پایین به بازیگری علاقه داشت، اما اولین فعالیت سینمایی او به طور ناخواسته شکل گرفت و زندگی او را تغییر داد؛ زمانی که وین دیزل هفت ساله بود به همرا برادر و دوستانش به یک سینما در نیویورک رفتند تا این سینما را تخریب کنند. اما رییس آن سینما به جای زنگ زدن به پلیس به آن‌ها پیشنهاد بازی در یک فیلم را داد و این به اولین تجربه اکشن این بازیگر تبدیل شد.

پس از سپری کردن دوران دبیرستان در دانشگاه هانتر ثبت نام کرد، ولی پس از گذشت سه سال از آنجا اخراج شد و دوباره به هالیوود بازگشت تا دوران جدیدی از بازیگری اش را شروع کند. او یک سال با تمام وجود تلاش کرد، ولی نتوانست هیچ احساسی در هالیوود ایجاد کند و با هدف این که در هالیوود جایی باز کند، تصمیم گرفت به نیویورک بازگردد.

مادرش به او کتابی از ریک اشمیت به نام «فیلم سازی با بودجه‌ی خودروی دسته دوم» را هدیه داد. او با مطالعه‌ی این کتاب به خوبی یاد گرفت چگونه کنترل زندگی اش را در دست بگیرد و خودش فیلم بسازد؛ و بدین صورت فیلمی کوتاه به نام «Multi-Facial» را مبتنی بر تجربیات خودش به عنوان یک بازیگر نوشت و فیلم برداری از آن در کمتر از سه روز حدود سه هزار دلار هزینه در برداشت. فیلم او توانست در جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۹۵ مورد تایید قرار گیرد.

از دیگر فیلم‌های او می‌توان به فیلم‌های نجات سرباز رایان، ولگرد‌ها و نگهبانان کهکشان اشاره کرد.

انتقاد مهدی فقیه به صدا و سیما

مهدی فقیه بازیگر «ملک سلیمان» و «علی البدل» با انتقاد از بی‌توجهی مسئولین فرهنگی به جامعه، گفت: گلایه‌دارم که کارهای محکم و تأثیرگذار جایش در تلویزیون خالیست و به جای آن برنامه‌هایی چون «دورهمی»، «خندوانه» و «عبدی‌شو» روی آنتن می‌روند.

به گزارش سینماسینما، از آخرین بار که سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد در جشنواره فیلم فجر را به مهدی فقیه اهدا کردند خیلی می‌گذرد اما خیلی کمتر در پرده نقره‌ای او را دیده‌ایم و خیلی کمتر در تلویزیون شاهد حضورش بوده‌ایم. شاید به ندرت فیلمی به فقیه پیشنهاد شده که خودش هم دوست ندارد در هر کاراکتر و هر موقعیتی حضور پیدا کند. تا جائیکه به خبرنگار تسنیم می‌‎گوید حدود چهار سال است بیکارم ولی دوست ندارم کاری انجام بدهم که مفاهیم انسانی در شأن ملت و نظام نداشته باشد و به جای آن حاضرم کارهای سخت انجام بدهم. البته فقیه این روزها در سریال «سامو بندری» به کارگردانی ابراهیم فروزش ایفای نقش می‌کند که قرار است در سال ۹۸ روی آنتن شبکه‌های سیما برود.

مهدی فقیه در پاسخ به این سوال که امروز احساس می‌کنید چه خلأها و اتفاقاتی در تلویزیون جایشان خالیست، تأکید کرد: مردم امروز «دورهمی»، «خندوانه» و «عبدی‌شو» می‌بینند و زمانی «سربداران» و سریال‌ها و برنامه‌های با محتواتر و قوی‌تری روی آنتن تلویزیون بود که مردم برای تماشایش ثانیه‌شماری می‌کردند. جای این نوع پرداخت‌ها و مفاهیم خالیست و البته احساس می‌کنم مسئولین فرهنگی ما هم دیگر دغدغه‌مندی گذشته را ندارند و انگار جامعه را نمی‌شناسند. در صورتی‌که حضرت امام(ره) بنیانگذار انقلاب اسلامی اعتقاد داشتند انقلاب ما فرهنگی بود. این‌ها درد است که آنقدر از این آرمان‌ها فاصله گرفته‌ایم. حالا مهم نیست که فقیه حدود چهار سال در دوران بیکاری به سر می‌برد. اما همیشه سعی کرده‌ام کارهای مفاهیم انسانی در شأن ملت و نظام انجام دهم و کاری احساس کردم این سمت و سو را ندارد از آن فاصله گرفته‌ام. حاضرم کارهای سخت انجام دهم ولی در موقعیت‌هایی قرار نگیرم که هیچ مفهوم و آرمانی را برای جامعه‌ام نداشته، ندارد و نخواهد داشت.

سریال «دنگ و فنگ روزگار»

 مجموعه تلویزیونی «دنگ و فنگ روزگار» به کارگردانی جواد مزدآبادی از شنبه 17 فروردین ماه روی آنتن شبکه یک سیما می رود.
«دنگ و فنگ روزگار» جایگزین «نون خ» می شود/ آغاز پخش از 17 فروردین

به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، تصویربرداری سریال طنز «دنگ و فنگ روزگار» به کارگردانی جواد مزدآبادی از اوسط آبان ماه سال گذشته آغاز شد و پس از پایان مراحل تولید قرار است از شنبه 17 فروردین ماه روی آنتن شبکه یک سیما برود.

سریال «دنگ و فنگ روزگار» به تهیه کنندگی امیر طالبی کاشانی در ۷۰ لوکیشن تصویربرداری شده است.

به گفته تهیه کننده، تصویربرداری این سریال که به قلم حسن وارسته و امیر شاداب نوشته شده، حدود ۶ ماه طول خواهد کشید که تا به امروز یک ماه و چند روز آن سپری شده است.

در خلاصه داستان این سریال آمده که محمد نادری و سیروس گرجستانی  دو دوست هستند که در یک شراکت دچار مشکلاتی شده و ناچار می‌شوند سال‌ها این مشکلات را پنهان کنند و همین مساله باعث رقم خوردن اتفاقات طنز می‌شود.

سیروس گرجستانی، محمد نادری، نیما شاهرخ شاهی، محمد فیلی، غلامرضا نیکخواه، امیر غفارمنش، ساعد هدایتی، پانته‌آ مهدی‌نیا، سینا رازانی، زهرا داوودنژاد، مهری آل‌آقا، مریم شاه‌ولی، مینا نوروزی، فرخنده فرمانی‌زاده، ساقی زینتی، بیتا خردمند، عباس محبوب، طاهره علایی، فریده دریامج، وحید ندایی، ژیار محمدزاده، فاطمه شکری، طناز دهقان، ساره صحرایی، ستاره صحرایی و ... از جمله بازیگران «دنگ و فنگ روزگار» هستند.

پائولو ویرتزی فیلمساز ایتالیایی

پائولو ویرتزی فیلمساز ایتالیایی که برای کارگردانی فیلم‌هایی چون «زندگی زیبا»، «اسم من تانینو است»، «ناپلئون و من» و «شب‌های جادویی» شهرت جهانی دارد، در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر کارگاه تخصصی کارگردانی برگزار خواهد کرد.

ویرتزی در سال ۱۹۹۴ جایزه چیاک طلایی جشنواره ونیز را برای فیلم «زندگی زیبا»، در سال ۱۹۹۷ جایزه شیر طلای کوچک و جایزه بزرگ هیات داوران ونیز را برای فیلم «تخم مرغ آب پز» از آن خود کرده است. وی همچنین در سال ۲۰۰۲ لوح تقدیر سینمای دیجیتال آینده را برای فیلم «اسم من تانینو است» از جشنواره ونیز دریافت کرد.

این فیلمساز در سال های ۱۹۹۵، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ جایزه ایتالیایی داوید دوناتللو (اسکار سینمای ایتالیا) را برای فیلم‌های «زندگی زیبا»، «سرمایه انسانی» و «مثل دیوانه» از آن خود کرده است.

ویرتزی در جشنواره‌هایی چون بروکسل، فورت لادردیل، جیفونی، مون پلیه، سویل، صوفیه، سن لویی و وایادولید جوایز ارزشمندی کسب کرده و در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ نامزد دریافت جایزه از مراسم فیلم اروپایی شده است.

دو فیلم «اولین اتفاق زیبا» در سال ۲۰۱۰ و «سرمایه انسانی» در سال ۲۰۱۴، این کارگردان در مقام نماینده سینمای ایتالیا برای رقابت در مراسم اسکار بهترین فیلم خارجی زبان به فرهنگستان علوم هنرهای سینمایی معرفی شدند.

این کارگردان بزرگ ایتالیایی، تاکنون موفق به کسب ۷۲ جایزه سینمایی شده است و ۵۳ بار نامزد دریافت جایزه از جشنواره های مختلف بوده است.

هانس یورگ وایسبریخ (Hansjörg Weißbrich)

هانس یورگ وایسبریخ  (Hansjörg Weißbrich) تدوینگر سینمای آلمان که با کارگردان‌های مطرح آلمان همکاری کرده است، برای برگزاری کارگاه تخصصی تدوین فیلم مهمان سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر خواهد بود.
هانس یورگ وایسبریخ یکی از تدوینگران شاخص بین‌المللی است که تاکنون در مجامع سینمایی کشور آلمان موفق به دریافت سیزده جایزه به عنوان بهترین تدوینگر شده است.
او در فیلم‌های «۲۳»، «رکوئیم» و «خانه ای برای آخر هفته» به کارگردانی هانس کیریستیان اشمید همکاری کرده است.
این سینماگر آلمانی همچنین تدوینگر فیلم «جان رابه» و «کولونی» به کارگردانی فلوریان گالن برگر بوده است.
وایسبریخ همچنین در فیلم «قطار شبانه به لیسبون» به کارگردانی بیله آگوست و فیلم «فرانکو فونیا» به کارگردانی الکساندر سوکوروف به عنوان تدوینگر حضور داشته است.
آدرس سایت رسمی جشنواره Fajriff.com و پست الکترونیکی جشنواره [e-mail] است.
سی‌و‌هفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر از ۱۸ تا ۲۶ آوریل ۲۰۱۹ (۲۹ فروردین تا ۶ اردیبهشت ۱۳۹۸) به دبیری رضا میرکریمی در تهران برگزار می‌شود.