ندای درون توسط دایان ای ان جی نوشته و کار گردانی شده و در سال 2011 برای اولین بار درجشنواره بین المللی فیل بوسان به نمایش گذاشته شد.
فیلمی که به دقت مشکلات روانی انسان های تنها را نشان میدهد . طوری که هم ذات پنداری میکنیم و احساس میکنیم که انگار خودمان این توهم ها را می بینیم هیچ احساس دلسوزی یا ناآشنا بودن به شخصیت های فیلم نداریم . کارگردان با شجاعت و مهارت تمام صحنه های توهم ترس و احساسات قهرمان فیلم را به تصویر کشیده بود . آنقدر که با خوشحالی او خوشحال و با ناراحتی او غمگین و با وحشت او می ترسیدیم . علی رغم سنگین بودن موضوع و تازگی آن کارگردان طوری با مهارت فیلم را ساخته که اصلا لازم نبود که سکانسی اضافه یا کم شود . طنز های کوچک در فیلم باعث کاهش درام حقیقی در فیلم شده بود .درامی متشکل از تنهایی ( ماهی مرده ای که نگهداری می کرد ) مرگ همسر و خانواده بدشانسی در واقع برای فرار از تنهایی با توهماتش زندگی می کرد . لباس های سوپر هیرو می پوشید و به جنگ خلافکاران میرفت که البته در بعضی موارد اشتباه میکرد و پایش به زندان کشیده می شد ! در مسابقه ای برنده می شد و بعد می فهمید که رویایی بیش نبوده . با همسر و دوست خیالیش زندگی می کرد و راه رهایی هم نداشت چون خیلی انسان تنها و آسیب پذیری بود . به همسر و فرزند از دست رفته اش می اندیشید . در محیط کارش برای نظریاتش ارزشی قائل نبودند . تنهایی یک انسان ، حتی در فیلم هم انسان را غمگین میکند و این درام با مهارت توسط طنز و پایان خوش پوشیده شد .
دایان ای ان جی و گروه تولیدش خصوصا کوین اسپیسی با بازی درخشانش شایسته اسکار بودند...
نمره من به این فیلم 20/20 است.