نقد فیلم سرداب و پاندول

رها ماهرو : فیلم سرداب و پاندول در دهه شصت شاید خیلی پرطرفدار و هراس انگیز بوده باشد ولی در قرن بیست و یک و در زمانی که ده ها فیلم ترسناک که را بر تن آدم سیخ می کنند چندان جالب نیست . راجر کورمن سعی کرده است علاوه بر ایجاد حس دلهره و تعلیق در تماشاگر به درون احساسات انسان ها رخنه کرده و احساسات ها را نمایش بدهد بطوریکه بیننده با شخصیت ها احساس همزادپنداری کرده  و به آن ها حق بدهد.

از یک جهت با باور این موفق هستم و ان این است که انسان  هر چقدر هم که از موجودیتش فرار بکند و نخواهد خودش باشد باز نمیتواند از اصلیتش و اخلاقیات و رفتار های والدینش دور شود .

در اکثر فیلم های انگلیسی خرافات ترویج می شود.  بهمین دلیل عوام پسند هستند . بسیاری از فیلم های ماورائی ساخت انگلیس هستند همانند هری پاتر .

با این که در کل از این فیلم راضی نیستم چه به دلیل خرافی بودن و اثر منفی گذاشتن روی ذهن تماشاگر و چه به دلیل فضایی غم انگیزو سیاه نمایی .

اما بازی بازیگران خصوصا وینست پرایس خوب بود خصوصا که دوروی یک شخصیت را به نمایش می گذاشت . او با مهارت یک انسان عاطفی و خوش قلب و عاشق را تبدیل به انسانی خشن و ظالم و سادیسمی می کرد .

نمره من به این فیلم 11 از 20  است .

____________

درباره " سرداب و پاندول " و یا "مغاک و آونگ"

فیلم سرداب و پاندول یا مغاک و آونگ

کارگردان : راجر کورمن
محصول : 1961 آمریکا
ریچارد ماتیسن فیلمنامه این اثر را بر مبنای داستانی از «ادگار آلن پو» به نگارش در آورده است
بازیگران : وینسنت پرایس، جان کار، باربارا استیل، لوآنا آندرس و آنتونی کاربون

ژانر : ترسناک
دسته بندی : فیلم سینمایی خارجی

"فرانسیس برنارد"(جان کار)  پس از شنیدن خبر مرگ خواهر خود "الیزابت"(باربارا استیل)  به اسپانیا سفر می کند.همسر او "نیکولاس مدینا" (وینسنت پرایس) پسر شکنجه گر دادگاه تفتیش عقاید اسپانیا به او می گوید خواهرش به دلیل بیماری خونی از دنیا رفته اما او باور نمی کند.پس از تحقیقاتی متوجه می شود که ترس بسیاری هنگام مرگ به خواهرش منتقل شده و حتی ممکن است زنده دفن شده باشد و...

«مغاک و آونگ» (انگلیسی: The Pit and the Pendulum) یک فیلم در سبک ترسناک به کارگردانی راجر کورمن است که در سال ۱۹۶۱ منتشر شد. از بازیگران آن می‌توان به وینسنت پرایس، جان کر، و لوانا آندرس اشاره کرد.

کارگردان : راجر کورمن
تهیه‌کننده : راجر کورمن
فیلمنامه‌نویس : ریچارد متیسون
بر پایه : "مغاک و آونگ" اثر ادگار آلن پو
موسیقی : له بکستر
فیلم‌برداری : فلوید کرازبی
توزیع‌کننده : آمریکن اینترنشنال پیکچرز
تاریخ‌های انتشار : ۱۲ اوت ۱۹۶۱
مدت : ۸۵ دقیقه
بودجه : US$ ۳۰۰٬۰۰۰
گیشه : US$ ۲ میلیون
۲۰۴٬۵۷۰ admissions (France)

____________

فیلم سردابه و پاندول به شدت تحت تاثیر اکسپرسیونیسم آلمان هستش تمام مولفه ها این مکتب را داراست یعنی نور، حجم، رنگ و ارتفاع و... که همگی یاداور اکسپرسیونیسم هست. تمامی عناصر فیلم جوری به کار گرفته شده است که ساختمان بیشتر از هر چیز دیگری به چشم بیاید می توانیم به لباس های بازیگران نگاه کنیم که همه رنگ هایی نزدیک به رنگ دیوار را بر تن دارند و همه رنگ ها حالتی خنثی دارند تا ساختمان و اجزای آن بیش از هر چیز دیگری به چشم بیاید. و نقطه اصلی فیلم همین ترس از معماری و فضای ساختمانِ، حتی چند بار هم با دیالوگ های تصنعی بازیگران، کارگردان سعی در هرچه بیشتر القا کردن این ترس از فضا داشته است نمونه خیلی خوب این کار فیلم ربکای هیچکاک که ما بیشتر از اینکه از ربکا که مرده است بترسیم از ساختمان می ترسیم.

اما جدا از این تلاش که تا حدودی هم موفق هستش به نظر من فیلم لطمه بزرگی هم از فلاش بک ها می خوره - نمیگم بزرگ ترین لطمه چون بازی بازیگران فیلم رو هم میشه در نظر گرفت - درست که اضافه کردن این فلاش بک ها برای معرفی شخصیت ها و کمک به شخصیت پردازی بازیگران هستش اما با افکت هایی که مورد استفاده قرار داده شده است تماشاگر را کاملا سرد کرده و از نقطه تمرکز اصلی فیلم که ترساندن تماشاگر، دور می کند.
سکانس آخر می تونست بهترین سکانس فیلم باشد اما با ایرادهای فراوانی هم در تدوین هم در بازی بازیگران هم در مورد منشی صحنه فیلم روبرو می شویم طوری که مثلن آن پاندول در هر نمای دوربین در یک جا قرار می گیرد.
حداقل با توجه به زمان فیلم که خیلی هم بلند نیست با یکبار دیدن فیلم چیزی را از دست نمی دهیم
والبته دیدن فیلمی که تلاش کرده تا از مولفه های یک مکتب استفاده کند که می تواند کمی جنبه اموزشی برای ما داشته باشد چندان هم بد نیست هر چند که بهترین نمونه این فیلم ها را ربکای هیچاک می دانم
و همین طور فیلم می تواند حافظه سینمایی را ما در مورد مکتب ها تقویت کند.
نمره من به فیلم 4 از 10
منتقد : مسعود
___________________________

داستان : سیندرلا به ایران آمد

داستان : پاندا کونگ فو کار به ایران آمد