فیلم لوسی ( lucy ) به کارگردانی و نویسندگی لوک بسون و تهیه کنندگی همسرش ویرجینیا سیلا ، فیلمی با مضمونی فلسفی و علمی است . درباره دختری که ورود ماده ای به نام (CPH4) به شکم او باعث بروز تغییرات شگفت انگیزی در مغز و سلول های او می گردد . بر اساس گفته این فیلم هر انسان تنها از 10% مغزش می تواند استفاده کند . در حالیکه لوسی توانست به 100% مغزش دسترسی پیدا کند !
سر فصل این فیلم هر کارگردانی را به وحشت می اندازد که چگونه میتوان آن را بسط و گسترش داد و بدون هیچ کم کاست در قالب یک فیلم در اختیار مردم و خصوصا منتقد های سختگیر قرار داد . در حالی که لوک بسون بدون اینکه فیلم را معلول کند و ایده چشمگیر آن را تبدیل به یک فیلم پیش پا افتاده کند موضوع فراتری را پیش روی عموم قرار داد .
این فیلم از جلوه های ویژه ، فیلم برداری ، بازیگری ، کارگردانی و موسیقی خوبی برخوردار است . این فیلم و شخصیت منحصر به فرد آن سال ها در ذهن کارگردان پرورش و سبک سنگین شده . به همین دلیل است که شما با اثر پخته و کاملی روبرو هستید . شما با یک فیلمی که به دلیل به زور جا کردن موضوع های زیاد در فیلم گیج میشوید و موضوع اصلی فیلم از دستتان در می رود یا فیلمی که حجیم شده است و اگر 30 دقیقه از آن را در تدوین حذف کنید نه تنها آسیبی به موضوع نمیزند بلکه مخاطب را از شر صحنه های اضافی راحت می کند ، روبرو نیستید . همه چیز حساب شده است . حتی زاویه دوربین و نورپردازی . هر سکانس جذابیت خاص خودش را دارد .
متاسفانه برخی از منتقدین با نگاه سطحی که دارند آن را درک نمی کنند ، عظمت فیلم ، آن ها را گیج می کند و نقد طولانی ای درباره آن مینویسند و میگویند که ما چیزی از فیلم نفهمیدیم و کارگردان نتوانسته موضوع را در فیلم گسترش دهد! این فیلم آن ها را سردرگم میکند و به همین دلیل آن را انکار می کنند . البته تقصیری هم ندارند ، چون یک فیلم فلسفی را تنها یک فیلسوف می تواند تحلیل کند .
از معدود فیلم هایی است که ایده بخوبی رشد داده شده و میتوان گفت که هیچ جور بهتری نمیشد آن را ساخت . این که رها ماهرو اینقدر با اطمینان حرف میزند یعنی به فیلم و کارگردانی آن ایمان دارد و بهترین فیلم از دیدگاه اوست و به بقیه نیز توصیه می کند که این فیلم متفاوت را ببینند .
نمره فیلم : 20/20