تاثیرات سریال خانه به دوش اثر رضا عطاران - نوشته محمود ریاحی

از ابتدای دهه هشتاد سریال‌های طنز متعدد ساخته شده از مهران مدیری یا مهران غفوریان.. هرکس نظری دارد ولی سریال طنز خانه به دوش سال ۸۳ ساخته شد و عطاران خیلی برای این سریال زحمت کشید. از جنس دیگری بود و سبکی جدید و سریال طنز بی‌نظیری داشت ولی در عین طنز بودن خیلی از معضلات اجتماعی و فرهنگی و فقر و نداری و نبود امنیت اجتماعی را در این سریال به تصویر کشید. این سریال زندگی خیلی از مردم ایران را به تصویر کشید و در نوع خودش بی‌نظیر و از بهترین سریال‌های طنز تاریخ تلویزیون می باشد.

یکی از امتیازات بزرگ این سریال معرفی بازیگران جدید در طنز بود که عطاران در این زمینه هم موفق عمل کرد. چندین نفر از همین بازیگران هنوز هم بعد از بیست سال نان همین سریال را میخورند، مثل حمید لولایی ، مریم امیر جلالی ، خشایار راد ، فلور نظری و علی صادقی.

 این مسائل مهم هستند که یک سریال طنز را خاص می کنند در این چند ساله در هیچ کدام از سریال های طنز نداشتیم  و جالب است که حمید لولایی در مصاحبه‌های مختلف گفته که اجازه ساخت این سبک سریال طنز نمیدهند و بارها بازیگران مختلف این سریال گفته اند که دلتنگ آن گروه و عوامل حرفه‌ای و چنین سریالی هستند.

بررسی سریال از : محمود ریاحی

نقد فیلم مردها فرشته نیستند

کارگردان: فرشاد ارج | موضوع: طنز، اجتماعی | سال تولید: 1392

مدت زمان: 94 دقیقه | تاریخ انتشار: 1393 | کیفیت: HD

خلاصه داستان:
درباره یک جوان نابغه کامپیوتر است که توسط گروه تبهکار ربوده می شود و …

بازیگران:
علی صادقی، بهنوش بختیاری، امیر غفارمنش، مسعود پورحسینی، محمدرضا حق گو ، میترا تمجیدی، شهرام قائدی ، اصغر محبی و …

فیلم مردها فرشته نیستند به کارگردانی فرشاد ارج متاسفانه چندان قابل اعتنا نبود. یکی از فیلم های گیشه ای و در واقع مشخص است که هزینه ی بالایی صرف آن شده و سود هم کرده است ولی رضایت منتقدان را نمیتواند نسبت به خود جلب کند . تهیه کننده ، بازیگران موفق ژانر طنز را در این فیلم گرد هم آورده است . هزینه بسیار بالایی صرف آن کرده است .ولی کارگردان فیلم نتوانسته از پس ساخت چنین فیلم سنگینی برآید . درجه (ج) این فیلم خود گویای کیفیت آن است . این فیلم مانند مثالیست که کارگردان فیلم اصلا سر صحنه نیامده است و بجای او منشی صحنه تمام سکانس ها را گرفته که کاملا بی روح است . باید به آقای فرشاد ارج بگوییم کیفیت فیلم مهمتر از کمیت است . یعنی شما سالی یک فیلم پخته و کارشده بسازی خیلی بهتر از آن است که هر سال چهار تا فیلم کم ارزش بسازی .

ایده فیلم بدیع و دست نخورده است ولی جالب نیست پس باید حواشی اش را جذاب کنیم که فیلم کم نداشته باشد و از لحاظ طنز و کمدی کامل باشد . احمق نشان دادن دوست علی صادقی در فیلم و تمسخر او باعث دلسوزی ما نسبت به او می شود و خنده دار نیست . علی صادقی که همیشه ری اکشن طنز را در فیلم ها داشت ، اینبار در این نقش به کمدی  واکنش نشان می دهد که اصلا به او نمی آید . و برعکس امیر غفارمنش چهره جدی دارد و شبیه افراد احمق و کودن نیست بنابراین این نقش به او هم نمی آید . اصلا این دو دوست در فیلم با هم مچ نیستند . قابل باور نیستند . نقش بد به شهرام قائدی با آن چهره مهربان نمی خورد . نام فیلم اصلا ربطی به خود آن ندارد و فقط مخاطب جذب کن است . ترکیب چند بازیگر حرفه ای و مشهور هم متاسفانه کمکی به بهتر شدن فیلم و بالا بردن کیفیت آن نکرده است . سکانس های پایانی فیلم با عجله گرفته شده و دستگیری شخصیت های بد فیلم انگار که مثل آب خوردن است . صحنه های درگیری در فیلم بسیار ساده و ابتدایی بود . این همه مشکل و مسئله سر راه شخصیت ها قرار گرفت ولی در پایان خیلی سریع تمام شد .

من رها ماهرو امیدوارم آقای ارج برای ساخت فیلم هایشان وقت بیشتری بگذارند . چیزی مهمی که در این فیلم مشاهده نکردم انسجام و بافت مناسب سوژه ی فیلم بود . در فیلم آنچه دیدم از هم گسیختگی و پلشتی در روایت فیلم و تدوین آن بود .