فیلم بازی به کارگردانی دیوید فینیچر

بازی
1997آمریکا
The Game
Dir:David Fincher

بازی

کارگردان    دیوید فینچر
تهیه‌کننده    استیو گولین
نویسنده    جان برانکاتو
بازیگران    شان پن
مایکل داگلاس
جیمز ربهورن
پیتر دونات
دبورا کارا آنگر
کارول بیکر
آرمین مولر-اشتال
موسیقی    هاوارد شور
فیلم‌برداری    هریس سوایدز
تدوین    جیمز هیگود
توزیع‌کننده    پولیگرام فیلمد انترتینمنت
تاریخ‌های انتشار
    ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۷
مدت زمان
    ۱۲۸ دقیقه
کشور    ایالات متحده
زبان    انگلیسی
فروش گیشه    ۱۰۹٫۴ میلیون دلار

بازی (به انگلیسی: The Game) فیلمی در سبک تریلر روانشناسانه و ماجراجویانه به کارگردانی دیوید فینچر و محصول ۱۹۹۷ از کمپانی پولیگرام فیلمد انترتینمنت است. این فیلم داستان یک بانکدار را می‌گوید که در چهل و هشتمین سالگرد تولدش هدیه‌ای شگفت‌انگیز دریافت می‌کند که بازی عجیبی است که با زندگی واقعی‌اش عجین می‌شود و هر چه تشخیص رخدادهای واقعی با زندگی واقعی مشکلتر می‌شود بیشتر رنگ یک توطئه را به خود می‌گیرد.
داستان
«نیکلاس ون اورتون» (با بازی مایکل داگلاس)، بانکداری پولدار و تنها است. او اکنون در آستانه ۴۸ سالگی قرار دارد، سنی که پدرش در آن به یک باره و بدون هیچ دلیلی خودکشی کرده است. خاطره خودکشی پدر اکنون که او به این سن رسیده است، آزارش می‌دهد. «کنراد» برادر نیکلاس (با بازی شان پن) برای رهایی او از این زندگی افسرده و بیمارگونه به او یک هدیه تولد غیرمعمولی می‌دهد. این بازی توسط شرکتی به نام CRS تولید و برای هر کس به صورت اختصاصی و با توجه به ویژگی‌های جسمی و روحی آن فرد طراحی می‌شود و در انتها وی را متحول می‌کند.

فیلم سینمایی بازی (به انگلیسی: The Game) تولیدی از کشور آمریکا است.

فیلمی در سبک تریلر روانشناسانه به کارگردانی دیوید فینچر و محصول ۱۹۹۷ از کمپانی پولیگرام فیلمد انترتینمنت است.

فیلم بازی در ژانر اکشن، ماجراجویی قرار دارد.

این فیلم داستان یک بانکدار را می‌گوید که در چهل و هشتمین سالگرد تولدش هدیه‌ای شگفت‌انگیز دریافت می‌کند که بازی عجیبی است که با زندگی واقعی‌اش عجین می‌شود و هر چه تشخیص رخدادهای واقعی با زندگی واقعی مشکلتر می‌شود بیشتر رنگ یک توطئه را به خود می‌گیرد.

فیلم سینمایی بازی
سازندگان فیلم سینمایی بازی

    همانگونه که بیان شد کارگردان این فیلم دیوید فینچر است.
    تهیه‌کنندگی فیلم بازی را استیو گولین برعهده داشت.
    نویسنده فیلم‌نامه این اثر، کار مشترک جان برانکاتو و مایکل فریس است.
    موسیقی فیلم اثری از هاوارد شور است.
    این فیلم آمریکایی در ۱۲ سپتامبر  ۱۹۹۷ منتشر شد.
    فیلم بازی، فروش ۱۰۹.۴ میلیون دلار در سراسر جهان را تجربه کرد.

بازیگران فیلم بازی (The Game)

در این فیلم پر فروش، بازیگران زیر به ایفای نقش پرداخته‌اند:

    شان پن:  شان پن متولد سال ۱۹۶۰ است. او بازیگر و کارگردان آمریکایی است. شان پن دو بار برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است. شان پن در فیلم بازی، نقش «کنراد» را ایفا کرده است.
    مایکل داگلاس: مایکل داگلاس متولد سال ۱۹۴۴ است. او فرزند باززیگر مشهور هالیوود، کرک داگلاس است. مایکل داگلاس دو جایزه اسکار در مقام تهیه‌کننده فیلم پرواز بر فراز آشیانه فاخته و بازیگر فیلم وال استریت دریافت کرده‌است. او از سال ۱۹۹۸ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع خلع سلاح است. او در فیلم بازی، نقش اول و اصلی است.
    جیمز ربهورن: جیمز ربهون متولد ۱۹۴۸ است. او در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۴ درگذشت. این بازیگر آمریکایی به‌خاطر سریال تلویزیونی میهن (Homeland) معروف بود.
    پیتر دونات: این بازیگر آمریکایی در فیلم بازی، پسر خلیج و گوشه قرمز بازی کرده است.
    آرمین مولر- اشتال: او هنرپیشه و صداپیشه اهل آلمان است. ازجمله کارهای او می‌توان فرشتگان و شیاطین را نام برد.

فیلم سینمایی بازی-1997
نقد فیلم بازی

فیلم بازی سومین فیلم بلند دیوید فینچر است. فینچر در این فیلم حالات خردکننده‌ای به‌وجود می‌آورد. هر حرکتی، هر زنگ تلفنی و هر شخصی که شما می‌بینید ممکن است بخشی از بازی باشد. شما به چه کسی می‌توانید اعتماد کنید؟

شما در تمام طول فیلم اضطراب، استرس و نگرانی را درک می‌کنید، مدام در بهت و حیرت هستید و کنجکاو هستید تا بدانید چه اتفاقی درحال وقوع است و در پایان با یک سورپرایز دلپذیر روبه‌رو هستید.

آلفرد هیچکاک از اصطلاح «فیلم های یخچالی» برای توصیف فیلمهایی کند، اما مهیج که اندک اندک تأثیر خود را بر بیننده می‌گذارند، اما در جریان آزمایشاتی که انتظارش را می‌کشند، متلاشی می‌شود، استفاده می‌کند.

    بنابر تعریف هیچکاک، فیلم بازی یک فیلم یخچالی است.
    فیلم هرچقدر به پایان نزدیک می‌شود، سرگرم‌کننده‌تر می‌شود.
    فیلم از زبان مایکل داگلاس روایت می‌شود.
    حل و فصل معماهای فیلم بازی، برای مخاطب مانند تکمیل کردن یک پازل است.

بیننده همگام با «نیک» با مشکلات در کشمکش است. وقتی که فکر می‌کنیم حقیقت را دریافته‌ایم، اتفاقی می‌افتد که موجب می‌شود درمورد نتیجه‌گیری خود تردید کنیم. فیلمنامه در لحظاتی بسیار هوشمندانه عمل می‌کند و اشتباه نتیجه‌گیری‌کردن در اینگونه فیلم‌ها (مانند «فیلم سینمایی رستگاری در شاوشنک» و «فیلم سینمایی شلاق»)یک اتفاق معمولی است.