اسپریمو فیلمی است موزیکال محصول سال ۲۰۰۷ به کارگردانی آدام شنکمن. این فیلم در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۷ در ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا به نمایش درآمد. این فیلم اقتباسی است از یک نمایش موزیکال محصول سال ۲۰۰۲ به همین نام، که خود آن نمایش نیز بر اساس فیلم کمدی جان واترز به همین نام محصول ۱۹۸۸، ساخته شده بود.
دنباله فیلم موزیکال "اسپری مو"
ایسکانیوز : "جان واترز" خالق فیلم موزیکال "اسپری مو" قراردادی را برای نوشتن دنباله این فیلم امضا کرد. به نقل از هالیوود ریپورترز؛ قسمت اول این فیلم پر طرفدار بود و فروشی بیش از200 میلیون دلار در سراسر جهان داشت...
ایسکانیوز : "جان واترز" خالق فیلم موزیکال "اسپری مو" قراردادی را برای نوشتن دنباله این فیلم امضا کرد. به نقل از هالیوود ریپورترز؛ قسمت اول این فیلم پر طرفدار بود و فروشی بیش از200 میلیون دلار در سراسر جهان داشت و همین امر منجر شد تا رییس کمپانی "نیو لاین" از "واترز" برای نوشتن دنباله این فیلم دعوت کند .
بر اساس این گزارش "آدام شانکمن" به عنوان کارگردان در این فیلم حضور یافته است و امیدوار است که هر چه بیشتر شخصیت های این فیلم مشابه شخصیت های فیلم قبلی باشتند .
شانکمن گفت: ایده کار با بازیگران فیلم قبلی و خلق یک موسیقی جدید رویایی است که به واقعیت تبدیل می شود .
88888888888888888888888888888888
بانک اطلاعاتی فیلم
اسپری مو - Hairspray
سال تولید : ۱۹۸۸
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ریچل تالالی
کارگردان : جان واترز
فیلمنامهنویس : جان واترز
فیلمبردار : دیوید اینسلی
آهنگساز(موسیقی متن) : کنی ونس.
هنرپیشگان : سانی بونو، روت براون، دیواین، کالین فیتس پاتریک، دبی هاری، جون آن هاوریلا، ریکی لیک، آن پوئرز، مایکل سینت جرارد، شان تامپسن و کلیتن پرینس.
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه.
رها ماهرو : خوانندگان عزیز ، لطفا نظر و نقدتان را راجع به فیلم اسپری مو به کارگردانی آدام شنکمن برای ما بنویسید و بفرستید.
بالتیمور، سال 1962. «تریسی ترنبلاد» (لیک) و دوتس صمیمیاش، «پنی پینگلتن» (پوئرز) از طرفداران پر و پا قرص «نمایشکورنی کالینز»، برنامهای تلویزیونی و روزانه هستند که گروهی جوان به رهبری «آمبر وان توسل» (فیتس پاتریک) و محبوبش، «لینک لارکین» (سینت جرارد)، تازهترین روشهای رقص پا را به تماشاگران یاد میدهند. بهزودی از «تریسی» دعوت میشود به جمع مجریان آن برنامه بپیوندد. حضور او در برنامه نه تنها مورد استقبال تماشاگران قرار میگیرد بلکه توجه «لینک» را نیز به سوی خود جلب میکند و همین مسئله خشم «آمبر» را برمیانگیزد. در مدرسه، «تریسی» را به خاطر آرایش خاص موهایش توبیخ میکنند و برای تنبیه به کلاسهای ویژه تربیتی میفرستند. در اینجا «لینک» و «تریسی» به هم نزدیکتر میشوند و «پنی» نیز دلباخته «سیوید» (پرینس)، همکلاسی سیاهپوست «تریسی» میشود. «تریسی»، «لینک» و «پنی» میخواهند که سیاهپوستان در همان برنامه تلویزیونی، نمایش اجرا کنند ولی «سیوید» و خواهرش را به خاطر رنگ پوستشان از شرکت در برنامه باز میدارند. خود «کالینز» (تامپسن)، مجری برنامه، مخالف تبعیض نژادی است ولی «آروین هاجپایل» (دیواین)، صاحب شبکه تلویزیونی، اصرار دارد که بهتر است حضور سیاهپوستان در تلویزیون، به همان برنامه «روز سیاه» محدود باشد. «خانم پینگلتن» که از رفتار گستاخانه «پنی» تکان خورده او را نزدیک یک روانشناس (واترز) میبرد، ولی «پنی» به کمک «سیوید» فرار میکند. در پی جنجالی که به خاطر مسائل نژادی در یک برنامه تلویزیونی برپا شده، «تریسی» را دستگیر میکنند و به دارالتأدیب میفرستند. «آمبر» که میبیند رقیب اصلیاش از میدان خارج شده، انتظار دارد «ملکه سالِ» نمایش شود ولی با انفجاری که در درون موهای پفداده مادرش، «ولما» (هاری) رخ میدهد، آبرویش جلوی مردم میرود. «میبل» (براون)، مادر «سیوید»، با دستبند خود را به فرماندار وصل میکند و او را وامیدارد تا «تریسی» را - که بهعنوان ملکه 1963 انتخاب شده - ببخشد. سرانجام «کورنی کالینز» اعلام میکند که از این پس سیاهپوستان نیز در کنار سفیدپوستان در برنامهاش شرکت نخواهند کرد.
* واترز در این ستایش نامتعارفش از حال و هوای و روحیات خاص دهه 1960، تقریباً هیچ یک از شاخصهای آن دوره را از قلم نمیاندازد: از مبارزه با تبعیض نژادی گرفته (از یک نظر میتوان اسپری مو را غریبترین فیلم تاریخ سینما در این عرصه دانست. اگرچه نگرش واترز به این مضمون بیشتر معطوف تأثیرات آن بهعنوان یکی از عرصههای جنبش حقوق مدنی است که در آن زمان در سراسر آمریکا و بهویژه شهرهائی مثل بالتیمور جلوهای تام داشت، ولی با این وجود فیلم از بسیاری آثار مدعی در این زمینه، برخورد صریحتری با نژادگرائی دارد)، تا جنبش «بیت نیک»ها، حرکت جوانان برای بهرهمندی از روابط آزادانهتر و نقش سرکوبگر جامعه سنتی در برخورد با آنان (که در وجود شخصیتهائی مثل مادر «پنی» یا روانپزشکِ دیوانه) با بازی خود واترز، تجلی یافته که گوئی «پنی» را فقط به خاطر تلاشش برای برخورداری از آزادی بیشتر، آزاد میدهد). از سوی دیگر، او این ادای دین را با پرهیز از نوستالژیزدگی عوامانه اغلب فیلمهائی که درباره آنها سالها ساخته شدهاند (مثل بعضی آثار همشهری خود واترز، باری لوینسن)، در قالب نوعی بزرگداشت اشیاء و یادگارهای آن دوران از مدلهای موی زنانه گرفته تا شیوههای گوناگون رقص، لباسها و دکور (که با پرداخت خاص او تا حد جلوههای هنر سوررآل ارتقاء مییابند)، و با بهره از لحنی هجوآمیز که راه را بر هرگونه احساساتیگرائی سطحی میبندد، به انجام میرساند. او در این دومین تجربهاش در عرصه بدنه سینمای آمریکا، پس از فیلم پُلی استر (1981)، مثل آن فیلم و مامان آدمکش (1994)، «پوچی» نحوه زندگی طبقه متوسط جامعه آمریکا را محور قرار میدهد و «ارزش»های آن را بیآنکه به ورطه شعارهای رایج فیلمهای «انتقاد اجتماعی» بیفتد، به سخره میگیرد. در اسپری مو نیز، مثل دیگر آثار واترز، شاهد تلاش او (مثل دیوید کراننبرگ، در عرصهای متقاوت) برای تغییر ذائقه و معیارهای زیبائی شناختی مخاطبانش هستیم. او این مهم را در اینجا از جمله با تأکید بر «آمبر» و «تریسی» (که در اینجا با بیاعتنائی واترز به ویژگیهای فیزیکی بازیگران، دختر زیبارو برخلاف قاعده نقش منفی را دارد)، به انجام میرساند. در این راستا میبینیم که او در این فیلم نیز، همیشه، از «نقشیابی» به مثابه نوعی مؤلفه سود میجوید و با شیوه نامتعارف و منحصر به فردش در این زمینه، طیف متوعی از چهرههای آشنای آثارش، از جمله دیواین تا ستارههای موسیقی پاپ مثل سانی بونو و دبورا هاری را در نقشهائی به کلی متفاوت به کار میگیرد. در این میان، دیواین یار دیرین واترز، که از زمان تهیه فیلمهای هشت میلیمتری اولیهاش با او همراه بوده، در این آخرین کار مشترکشان در نقش دوگانه زن / مردِ مادر «تریسی» و مالک نژادپرست شبکه تلویزیونی، حضور سایرین را تحتالشعاع قرار میدهد. لیک نیز در این نخستین کار مشترکش با واترز (که بعدها با فیلمهای بچهننه، 1990 و مامان آدمکش تداوم یافت)، در نقش اصلی، «تریسی» دختری چاق که در عین حال از فعالان سیاسی و رقصندهای ماهر است (به تعبیر خود او: «من بزرگ، بلوند و زیبا هستم»)، در قالب دیواینی نوجوان، حضوری تأثیرگذار دارد.
88888888888888888888888888888888
چهارصد ضربه claire maurier . بیوگرافی هادی دمیرچی . سینمایی طبقه هفتم . شیوه جدید برای امر به معروف در برنامه از لاک جیغ تا خدا . فیلم سینمایی طبقه هفتم . داستان فیلم ابدو یک روز . فیلم طبقه هفتم . انتقاد سریال زعفرانی . فیلم . نقد فیلم زیر تیغ . فیلم 'ریفی فی ۱۹۵۵ . ریفی فی . درمورد فیلم ریفی فی . نقد فیلم سینمایی طبقه هفتم . فیلم خارجی طبقه هفتم . بیوگرافی ساحل بکرانی . اویی وبویونگ درسریال افسانه جومونگ . فیلم سینمایی ریفی فی . بازیگر فیلم سینمایی طبقه هفتم . فیلم سینمایی سوار ارام . دانلود فیلم سوار ارام . برت استرناین . دانلود فیلم زوج خنده دار . نام فیلم با بازی پانته ا بهرام باران کوثری فرهاد اصلانی . نقد سریال بیمار استاندارد
مشاور نباید سود روشنی ، در راهی که نشان می دهد ، داشته باشد. حکیم ارد بزرگ
مبارزه پیگیر با آلودگی دستگاه دیوانی ، توان سرمایه گذاری و کارآفرینی را بیشتر می کند. حکیم ارد بزرگ
زیستگاه ما ، براستی آینه فرهنگ ماست. حکیم ارد بزرگ
زیستگاهای گیاهی و جانوری ، ثروت و دارایی بسیار با ارزش ملی است ، ارزش نگهداری از آنها ، کمتر از نگهبانی "بانک مرکزی" نیست. حکیم ارد بزرگ
سرود و آهنگ زیبای طبیعت ، تپشی آرام و کشیده دارد. حکیم ارد بزرگ
دودمانی که بزرگانش خوار شده اند ، پیکره بی جانیست که خوراک پلیدان می شود. حکیم ارد بزرگ
شناخت ما از کرانه دریای هستی بزرگان ، تنها به اندازه میدان اندیشه ماست. حکیم ارد بزرگ
مجلس مهستان در دودمان اشکانیان ، نشان از پیشتازی ایرانیان ، در مردمسالاری و دموکراسی دارد. حکیم ارد بزرگ
زندگی و بخت در یکدیگر تنیده شده اند تا جایی که گاهی بر این باور می شویم : بخت ما در دست خود ماست. حکیم ارد بزرگ
جهان دوست داشتنی است، همانگونه که ما دوست داشتنی هستیم. حکیم ارد بزرگ
در تاریکترین شب های ستم، روشنترین ستاره های رهایی زاده می شوند. حکیم ارد بزرگ
دیر تصمیم بگیرید ، اما آنگاه که گرفتید به اندک تندبادی ، رهایش نکنید. حکیم ارد بزرگ
زمانی که نیروهای درون خویش را انکار کنیم، نگرانی به دیدارمان می آید. حکیم ارد بزرگ