رها ماهرو

رها ماهرو

منتقد سینما و تلویزیون
رها ماهرو

رها ماهرو

منتقد سینما و تلویزیون

نقد فیلم سر پیکو ساخته سیدنی لومت

سر پیکو
1973 آمریکا
Serpico

Dir:Sidney Lumet

سرپیکو
فیلم محصول سال 1973
سرپیکو نام فیلمی زندگی‌نامه‌ای، درام و جنایی به کارگردانی سیدنی لومت، تهیه کنندگی دینو دلارنتیس، نویسندگی پیتر ماس و والدو سالت و با بازی آل پاچینو است که در ۵ دسامبر ۱۹۷۳ اکران شد.
تاریخ اکران: ۵ دسامبر ۱۹۷۳ م. (آمریکا)
کارگردان: سیدنی لومت
مدت زمان فیلم: ۲ ساعت ۱۰ دقیقه
بودجه: ۱ میلیون دلار آمریکا
آهنگ‌ساز: میکیس تئودوراکیس، باب جیمز
بازیگران
آل پاچینو
جان رندولف
جک کهو
#######################
سرپیکو
کارگردان     سیدنی لومت
تهیه‌کننده     دینو دلارنتیس
راجر م. راستاین
مارتین برگمن
نویسنده     پیتر ماس (کتاب)
والدو سالت
نورمن وکسلر
سیدنی کینگزلی
بازیگران     آل پاچینو
جان راندالف (بازیگر)
تونی رابرتس
برنارد بارو
م.امت‌والش
هایمه سانچز
موسیقی     میکیس تئودوراکیس
جیاکومو پاچینی
فیلم‌برداری     آرتور جی.اورنیتز
تدوین     دیدی آلن
ریچارد مارکس
رونالد روس
آنجلو کارو
توزیع‌کننده     پارامونت پیکچرز
مدت زمان
    ۱۵۲ دقیقه
کشور     ایالات متحده
زبان     انگلیسی
ایتالیایی
اسپانیایی
هزینهٔ فیلم     یک میلیون دلار
فروش گیشه     ۲۹/۸ میلیون دلار



رها ماهرو : خوانندگان عزیز و سینمادوست ، لطفا نظر و نقدتان را درباره فیلم سرپیکو به کارگردانی سیدنی لومت که از شبکه نمایش تلویزیون پخش شد برای ما بنویسید و بفرستید .



سرپیکو (به انگلیسی: Serpico) نام فیلمی زندگی‌نامه‌ای، درام و جنایی به کارگردانی سیدنی لومت، تهیه کنندگی دینو دلارنتیس، نویسندگی پیتر ماس و والدو سالت و با بازی آل پاچینو است که در ۵ دسامبر ۱۹۷۳ اکران شد. «سرپیکو» از فیلم‌های بنام سیدنی لومت و یکی از آثار تحسین‌شده صنعت سینما در دهه هفتاد است.

آل‌پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد سال شد. سیدنی لومت این فیلم را افشاگرانه قلمداد کرد و نامزد اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد.

سرپیکو قصه زندگی و فعالیت‌های یک پلیس نیویورکی است که علیه فساد طغیان کرده بود. مبارزه علیه فساد باعث می‌شود که علیه همکاران فاسد و رشوه‌بگیر خود موضع‌گیری کند اما این کار برای او گران تمام می‌شود و باعث می‌شود که بالادستی‌هایش هم علیه او موضع‌گیری کنند.

سرپیکو چهارصد و هفتاد و هشتمین فیلمی است که منتقدان سینمایی معتقدند باید دید.
داستان فیلم

«فرانک سرپیکو» (پاچینو) به نیروی پلیس منطقه ۸۲ نیویورک می‌پیوندد و به عنوان پلیسی تازه کار به خدمت مشغول می‌شود. اما چون سودای کارآگاه شدن در سر دارد، به دایره جنایی منتقل می‌شود و هم زمان در دانشگاه نیویورک به تحصیل می‌پردازد. «سرپیکو» با مقام ارشد خود کنار نمی‌آید و از «بازرس مکلین» می‌خواهد که او را به منطقه بیست و یکم منتقل کند. در نخستین روز فعالیت خود در این منطقه، می‌خواهند به او باج بدهند، که این موضوع را با دوستش ، «باب بلر»، بلر یکی از کارمندان بخش بازرسی پلیس است که در کلاسی که برای آموزش برای پلیسها گذاشته اند با او آشنا میشود و خود را به مستی می زند و وقتی از پاکی او مطمئن می شود با او طرح دوستی می ریزد.(رابرتس) که عضو کمیته ویژه شهرداری است در میان می‌گذارد تا اینکه با وساطت «مکلین» به دایره خوش نام منتقل می شود، اما همچنان با پیشنهاد رشوه روبرو است. «سرپیکو» و «بلر» تلاش می‌کنند تا فساد رشوه خواری را ریشه یابی کنند، اما به نتیجه نمی‌رسند. سرانجام «سرپیکو» با کمک «بازرس لومباردو» (گروور) از منطقه هشت و همکاری «بلر» پرونده رشوه خواری افراد پلیس را پی‌گیری می‌کند، و کمیسیون ویژه‌ای تشکیل می‌شود. در اوج ماجرا، «سرپیکو» را به دایره مواد مخدر پلیس بروکلین منتقل می‌کنند…
اطلاعات متفرقه درباره فیلم

 این فیلم بر مبنای سرگذشت واقعی «فرانک سرپیکو» پلیسی صادق و عدالت خواه که با محیط فاسدی که در آن زندگی می کرد ناسازگار بود، توسط «سیدنی لومت» ساخته شد. «فرانک سرپیکو» پلیسی نیویورکی است که به تسلیم ناپذیری شهرت دارد و حداقل چندین پلیس قسم خورده‌اند که او را بکشند. او به بدترین واحد ممکن منتقل می‌شود تا کشته شود تا آنجا که تیری به صورتش می‌خورد. بعد از مدتی حال سرپیکو بهتر می‌شود. به او ارتقاء درجه می‌دهند ولی او نمی‌پذیرد و برای همیشه آمریکا را ترک می‌کند.
 فیلم در زمان نمایش غوغا کرد و با ستایش خوبی از سوی منتقدان روبرو شد.
 «سیدنی لومت» فیلمبرداری را از صحنه های معمولی شروع کرد تا بازیگران کم کم در نقش خود حل شوند و سپس فیلمبرداری صحنه های دشوارتر شروع شد. برای «لومت» فیلمبرداری جذابترین و خلاقانه ترین بخش کار فیلمسازی است و مراحل فنی بعدی فرساینده و بی‌لذت است.
 جدای از کارگردانی «لومت»، سنگینی فیلم بیشتر بر دوش «پاچینو» است که در یکی از نخستین نقش‌های سینمایی‌اش می‌درخشد، او قبل از ساخته شدن فیلم برای درک بهتر نقش، مدتی را با سرپیکوی واقعی گذرانده بود! خود «پاچینو» در این مورد می گوید:

 بیشتر سعی می‌کردم وقتم را با فرانک بگذرانم، آن قدر که حسی مثل او پیدا کنم. یک بار در ویلای اجاره‌ای من در مانتاک بودیم. نشسته بودیم و به آب نگاه می کردیم. با خودم گفتم خوب بگذار من هم مثل بقیه سوال احمقانه‌ای بپرسم که این بود: (چرا فرانک؟ چرا این کار را کردی؟) گفت: (خب، آل، نمی‌دانم. شاید باید بگویم چون… اگر نمی‌کردم وقتی به یک موسیقی گوش می‌کردم نمی‌دانستم کی هستم.) خیلی جالب قضیه را بیان کرد! این جور آدمی بود. از بودن با او لذت بردم. چشم هایش برق شیطنت داشت.


https://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/thumb/3/3d/Serpico_imp.jpg/220px-Serpico_imp.jpg


 نام فیلم:سرپیکو

 محصول:آمریکا-ایتالیا
 سال تولید:1973
 مدت زمان:130دقیقه
 ژانر:بیوگرافی-جنائی-درام
 IMDB Rate:7.8
 کارگردان:سیدنی لومت
 فیلم نامه:والدو سالت-نورمن وکسلر(بر اساس کتابی از پیتر ماس)
 تهیه کنندگان:دینو دو لورنتیس-راجر راستاین-مارتین برگمن
 آهنگ ساز:میکیس تئودوراکیس-جیاکومو پاچینی
 فیلم بردار:آرتور جی.اورنتیز

 بازیگران:
 آل پاچینو در نقش فرنک سرپیکو
 جان راندالف در نقش فرمانده سیدنی گرین
 بیف مک گوآیر در نقش کاپیتان مک کالین
 باربارا ادا یانگ در نقش لوری

 افتخارات:
 نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
 نامزد اسکار بهترین فیلم نامه اقتباسی
 نامزد بافتای بهترین بازیگر نقش اول مرد
 نامزد بافتای بهترین کارگردانی
 برنده گلدن گلاب بهترین بازیگر نقش اول مرد
 نامزد گلدن گلاب بهترین فیلم درام
 و
 10ها جایزه دیگر


 درباره فیلم:
 "چگونه آل پاچینو یک کتاب را جاودانه کرد" شاید بهترین عنوانی باشه که برای فیلم سرپیکو بشه انتخاب کنیم...این فیلم فوق العاده بر مبنای سرگذشت واقعی فرنک سرپیکو پلیس صادق و عدالت خواه که با محیط فاسدی که در آن زندگی میکرد و ناسازگار بود توسط لومت ساخته شد با اقتباس از کتاب "سرپیکو:داستان کلاسیکی از پلیسی که خریدنی نبود"
 هم فیلم و هم کتاب در زمان خودشان موفقیت های اساسی را برای خالقانشان فراهم کردند فروش 3میلیون نسخه از کتاب برای پیتر ماس مصداق این موضوع است همچنین که فیلم سرپیکو چه در میان منتقدان چه در میان تماشاگران از محبوبیت خاصی برخوردار شد بطوری که با بودجه 1ملیون دلاری چیزی نزدیک به 30ملیون دلار فروش کرد و از نظر منتقدین صدوهفتادو چهارمین فیلمی است که قبل از مرگ باید دید...
 در پایان به سینما دوستان توصیه میشود فرصت دیدن این فیلم زیبا را از دست ندهند

http://www.up2.98ia.com/images/58214985094141060004.jpg

عکس فرانک سر پیکو واقعی



گزارشگر : مهدی محبعلی


فیلم سرپیکو که بر اساس رمانی به همین نام در سال 1973 و به کارگردانی "سیدنی لومت" ساخته شد،فیلمی تلخ و نمایش سیمای فاسد پلیس آمریکا در دهه هفتاد است که تاثیرات اجنماعی زیادی از خود بر جای گذاشت._
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، این فیلم را "سیدنی لومت" کارگردان امریکایی ساخت که بیش از 50 فیلم را در دوران کاری خود کارگردانی کرده است.

سرپیکو بر اساس یک کتاب بیوگرافی اثر" پیتر مس" ساخته شده که آن کتاب نیز خود برداشتی از زندگی واقعی" فرانک سرپیکو" پلیس جنجالی امریکایی است.

داستان فیلم روایت زندگی " فرانک سرپیکو" است که بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه افسری و ورود به پلیس آمریکا با ناهنجاری ها و فساد موجود در آن رو به رو می شود.این پلیس جوان بعد از سرخوردگی تصمیم می گیرد تا لباس فرم را برای همیشه کنار بگذارد و تبدیل به یک پلیس مخفی شود.انتخاب لباس های او که شبییه کولی هاست و پاکی او به مذاق همکارانش خوش نمی آید.سرپیکو با شجاعت تخلف ها را به مراجع بالا گزارش می دهد اما به ادعاهای او توجهی نمی شود.مبارزه سرپیکو با فساد و مقاومت در برابر دریافت رشوه، زندگی شخصی او را نیز تحت تاثیر قرار می دهد اما او تصمیم به ادامه مبارزه می‌گیرد.سرانجام با اینکه با دخالت غیرمستقیم پلیس به او شلیک می شود، اما جان سالم به در برده و تبدیل به یک قهرمان می شود.

سرپیکو به در کنار دیگر آثار لومت که مهمترین آنها " بعد از ظهر سگی " است، نگاهی تند و انتقادی به دوران ملتهب دهه هفتاد امریکا دارد. فساد عریان و قدرت مافیای فاسد دولتی فضا را برای مردی آرمانی چون سرپیکو غیر قابل تحمل می کند ولی ادامه مبارزه از سوی فرانکی مخاطب را نیز با وی همراه ساخته و این شاید از نکاتی باشد که هم کتاب و هم فیلم را برای تماشاگر و خواننده جذاب می سازد.


فیلم از روایتی سرگذشت نامه ای برخوردار است و مخاطب بعد از را برای پذیریش اینکه چرا سرپیکو آماده مبارزه با پلیس های فاسد می شود، آماده می کند.اتفاقی که معمولا در اقتباس های بیوگرافیک نمی افتد. یعنی نویسنده و کارگردان صرفا به نمایش دقیق تاریخی اثر می پردازند.اما سرپیکو فیلمی است که قهرمانش را در مسیری دراماتیک قرار می دهد تا مخاطب همراه با او به انتظار اتفاق بعدی باشد.

توجه به جزییات نیز از دیگر عناصر قابل توجهی است که فیلم را از دیگر آثار همگون فراتر می برد.لهجه اسپانیولی سرپیکو ، دکور آرام و علاقه او به پاکی ونظافت که بیانگر صلح طلبی اوست در واقه تحلیلی صحیح از شخصیت وی و نمایشی بی نقص از این مفهوم است.

"پیتر مس" نویسنده و روزنامه نگار آمریکایی با نگارش کتاب "سرپیکو" توانست به یک موفقیت عظیم تجاری در حوزه کتاب های بیوگرافیک" برسد. وی در سال 1991 توانست جایزه "بهترین کتاب جنایی-حقیقی ادگار" را برای کتاب پر فروش خود با عنوان " کاغذ های فالاچی" دریافت کند. از دیگر آثار این نویسنده می توان به کتاب هایی چون " پادشاه کولی ها" ،" ناجی" و " ساخت آمریکا" اشاره کرد.

کتاب سرگذشت این افسر بیش از سه میلیون نسخه در سراسر جهان فروش داشته است.نام اصلی کتاب "سرپیکو: داستان کلاسیکی از پلیسی که خریدنی نبود" است.

بازی "آل پاچینو" در به تصویر کشیدن شخصیت خاص و منحصر به فرد " فرانک سرپیکو" یک شاهکار سینمایی به حساب می آید و او را برای بار دوم نامزد دریافت جایزه اسکار کرد.

وی با مطالعه کامل کتاب مس و نیز تحقیقات شخصی یک بازی سینمایی بی نقص را از خود نمایش می دهد.در یکی از روزهای فیلمبرداری وی آن چنان در نقش خود فرو می رود که واقعا یک راننده متخلف را توقیف می کند و می خواهد با وی برخورد کند، اما متوجه می شود که برگ جریمه ندارد.

این فیلم121دقیقه ای محصول مشترک ایتالیا و امریکاست .فیلم در زمان خود یک موفقیت دوباره برای آل پاچینو بعد از فیلم "پدر خوانده بود.

محلی که در فیلم به عنوان خانه "سرپیکو" نمایش داده می شود تنها چند بلوک تا خانه واقعی سرپیکو فاصله دارد که در همان خیابان واقع شده است.

نمایش این فیلم با اعتراض های شدید پلیس امریکا همراه بود که حتی در برخی سینماهای نیویورک موجب درگیری پلیس و مردمی شد که خواهان نظارت بیشتر بر پلیس شده بودند.

آل پاچینو قبل از شروع فیلمبرداری از "فرانک سرپیکو" دعوت کرد تا در خانه ای که در منهتن اجاره کرده، حضور یابد و با او صحبت کند.وقتی آل پاچینو از او پرسید:"چرا این کار را کردی؟" سرپیکو پاسخ داد:"نمیدانم آل، اگر این کار را نمی کردم چگونه می توانستم به موسیقی صلح گوش دهم؟"

فیلم نیز مانند کتاب لحظه ای را که به سرپیکو شلیک شد با جزییات کامل تصویر می کند و نشان می دهد که چگونه دو پلیس مواد مخدر بروکلین با اهمال خود در تیراندازی به سرپیکو مقصر بودند.

این فیلم در 104 لوکیشن متفاوت در نیویورک فیلمبرداری شده است.در این فیلم علاوه بر " آل پاچینو" بازیگرانی چون:" جان راندلف" ،" بیف مگ گوئر" و " الن ریچ" به ایفای نقش پرداخته اند.




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد